Onlangs schreef de AFM op haar website het volgende: ‘De toegang tot het derde pijlerpensioen kent verschillende drempels voor consumenten, zo blijkt uit onderzoek van de Autoriteit Financiële Markten (AFM). Wij roepen de sector op om te werken aan de bekendheid, toegankelijkheid en vergelijkbaarheid van de derde pijler. Het aantal mensen dat zelf geld opzijzet voor hun pensioen in de derde pijler, is nu gering.’
Dit klinkt als een mooie oproep aan de sector, maar met focus op derdepijlerpensioenproducten wel een hele productgerichte aanpak! Helpt dit om de consument te motiveren om tot actie over te gaan? Moeten we niet starten bij de consument?
Het gebruik van de derde pijler pensioenproducten (lijfrente) is gering. Een zeer beperkt aantal mensen legt geld in. Erg jammer, zeker omdat we weten dat bijna geen enkele pensioenregeling tegenwoordig voldoende opbouwt om tijdens de oudedag hetzelfde uit te kunnen geven als op dit moment. We moeten dus in veel gevallen bijsparen! Daarnaast kan opbouwen van vermogen via een lijfrenteproduct meer dan 50 procent extra netto vermogen opleveren in vergelijking met een box 3 belegging!
Fiscaal voordeel kan worden gerealiseerd doordat bij stortingen van de lijfrentepremie veelal een hoger marginaal belastingtarief van toepassing is dan bij het uitkeren van de lijfrente. Daarnaast hoeft over de opbouw van het vermogen van een lijfrente product tijdens de looptijd geen belasting te worden betaald, dit in tegenstelling tot een box 3 belegging. Het gaat allemaal wel heel veel over het product! Het AFM-rapport over derdepijler pensioen gaat over ‘Lage naamsbekendheid’ van het product, de ‘Lage toegankelijkheid’ van het product en de ‘Lage vergelijkbaarheid’ van het product.
Waar gaat het nu echt om? Het gaat erom dat mensen begrijpen waarom en wanneer het nodig is om een derdepijlerpensioenproduct af te sluiten. Moeten we de mensen dan niet meer activeren en beter helpen bij het inzicht geven in hun financiële situatie, en de hulpmiddelen om daarop te anticiperen? Is het pensioen dat de werknemer naar verwachting krijgt voldoende om van een onbezorgde oude dag te genieten? Moeten we niet starten bij de consument?
In de Wet toekomst Pensioenen staat ‘keuzebegeleiding’ centraal. Dit is een mooie ontwikkeling, maar is het duidelijk wat nodig is om goede financiële keuzes te kunnen maken? De meesten onder ons zijn het daar wel over eens: dat kan alleen via totaal inzicht in de financiële situatie! Dat zou dan ook het uitgangspunt moeten zijn waar pensioenfondsen mee aan de slag gaan bij het begeleiden van hun deelnemers bij het maken van de verschillende pensioenkeuzes.
De werkgever heeft een pensioen aan de werknemer toegezegd. De werkgever weet dan ook wat het ambitieniveau is van het pensioen. Die zou moeten (willen) weten of dat pensioen voldoende is of niet. Ook al is het voldoende dan kan het nog steeds zo zijn dat werknemers niet altijd (volledig) hebben gewerkt of er bijvoorbeeld door echtscheiding een kans bestaat op een pensioentekort. De werkgever kan de werknemer dan ook faciliteren om inzicht in de totale financiële situatie te krijgen. We zien hiervan ook verschillende initiatieven in de sector.
Samengevat, laten we starten bij de consument en kijken of het op basis van inzicht in de gehele financiële situatie nodig is om het inkomen aan te vullen, bijvoorbeeld dus met een derdepijlerpensioenproduct. Adviseurs helpen hier al vaak bij, maar ook werkgevers, verzekeraars en pensioenfondsen kunnen hier nog extra stappen (met elkaar) in zetten door werknemers en deelnemers meer te activeren voor het ontvangen van financieel inzicht!
Wie neemt en voelt hier de verantwoordelijkheid?
Ronald Janssen is managing director Global based planning bij Ortec Finance, een wereldwijde leverancier van technologie en oplossingen voor het nemen van investeringsbeslissingen. Ortec Finance is één van de kennispartners van Investment Officer en schrijft maandelijks een bijdrage over uiteenlopende thema’s.