De correlaties tussen de verschillende beleggingscategorieën zijn sinds de financiële crisis gestegen, waardoor beleggers meer moeite hebben om te diversificeren. Nieuwe trends op aandelen- en obligatiemarkten zouden hierin verandering kunnen brengen.
Intuïtief bieden aandelen en obligaties enig tegenwicht aan elkaar. Aandelen zouden het goed doen in een situatie van uitbundige groei en groeiende risicobereidheid. Obligaties zouden daarentegen in mindere economische en risico-averse tijden een solide buffer vormen.
Grote recessie
Beleggers stonden in hun allocatiebeslissingen vooral voor de keuze tussen aandelen of obligaties. Waren ze optimistisch dan gingen de flows richting aandelen en als ze somberder werden richting obligaties.
De val van Lehman Brothers bracht verandering in dit beeld. Terwijl beleggers naar de uitgang renden, sloegen alle flows om naar negatief. De correlaties tussen beleggingscategorieën naderden de 1.
De modellen die historische correlaties en rendementen als invoer gebruikten bij het bepalen van de optimale mix zaten er naast en de vermeende bescherming van diversificatie was ver te zoeken.
Wie dacht dat dit een eenmalige schok was en dat de markten snel weer zouden terugkeren naar ‘normale’ omstandigheden, had het ook mis. Centrale banken wereldwijd gingen de grote recessie die volgde te lijf door zich intensief met de markt te bemoeien.
Het effect van kwantitatieve verruiming, die over het algemeen neerkwam op interventie door middel van het opkopen van obligaties, stuwde de waarderingen. De opkopen dreven de obligatiekoersen op en de rente omlaag. De vrijgekomen middelen moesten in risicovollere beleggingen worden gestoken en ook de verdisconteringsvoet voor toekomstige inkomsten, of dividenden in het geval van aandelen, daalde mee.
Op enkele hic-ups na, zoals rond de eurocrisis, waren de flows vooral positief. Een rally in zowel aandelen als obligaties was het gevolg.
Grote rotatie
Maar hierin lijkt nu verandering gekomen. Monetair beleid lijkt steeds minder in staat de rente te drukken. En beleggers kijken intussen reikhalzend uit naar de fiscale stimulus, die hen in het vooruitzicht wordt gesteld door nieuwe populistisch georiënteerde politieke leiders.
Met de verrassende verkiezing van Donald Trump als volgende president van de Verenigde Staten raakten de flows in een versnelling. Onderzoekers van Bank of America Merrill Lynch (BofAML) spraken in dit verband al van ‘de grote rotatie’.
Volgens cijfers van afgelopen week, was de instroom van 28 miljard dollar voor aandelenfondsen was de grootste in twee jaar. De uitstroom uit obligatiefondsen was met 18 miljard dollar daarentegen de grootste in drie-en-een-half jaar.
Onder andere de vooraanstaande obligatiebelegger Michael Hasenstab ziet het oplopen van de rente en de sterke dollar definitief het eind inleiden van de bullmarkt in obligaties die – met enkele korte onderbrekingen – al drie decennia aanhoudt.
Correlaties na en voor de financiële crisis
Pro’s van spreiding
Als er werkelijk een bearmarkt in obligaties aanstaande is, klinkt dat niet als aanlokkelijk voor de categorie. Maar als economische groei en flows weer een belangrijker rol gaan spelen, geeft dat beleggers in elk geval weer houvast bij het bepalen van hun optimale beleggingsmix.
Omdat het tij niet langer alle boten doet stijgen, zullen sommige sub-categorieën meer profiteren dan andere. Niemand wil op het verliezende paard wedden, maar de argumenten om niet alles op een paard te zetten groeien.
De grote gemene deler in de vele outlooks van beleggingshuizen voor volgend jaar is de overtuiging dat geopolitieke risico’s er alleen maar groter op worden. Het onderstaande plaatje uit de outlook-presentatie van State Street Global Advisors (SSGA) illustreert de slechte ervaringen die beleggers intussen meedragen.
De klappen die ze te verwerken hebben gekregen, lijken met de jaren alleen maar groter geworden. Hun hoop is daarom gevestigd op diversificatie als mogelijke verzachter van de pijn.
Neerwaarts risico
Bron: State Street Global Advisors