De rente gaat omlaag, zo luidt de consensus op de financiële markten. De vraag is alleen met hoeveel en zal de Fed hiermee een recessie kunnen voorkomen? Hierover zijn de meningen in de markt verdeeld.
De consensus gaat momenteel van een kwart procentpunt en verwacht nu zelfs een volle procentpunt verlaging voor het einde van 2020. Dat lijkt Lukas Daalder, Chief Investment Strategist bij BlackRock Investment Institute, iets te optimistisch. In zijn wekelijkse commentaar stelt hij dat de verlaging van een kwart zeker haalbaar is. Hij verwacht bovendien dat dit het sentiment op de beurs waarschijnlijk nog wel even zal ondersteunen.
Ook Martin Arnold, econoom bij Schroders, denkt dat een renteverlaging een positief effect zal hebben. Volgens hem bevindt de Amerikaanse economie zich nu in de vertragingsfase. Het gebruik van de capaciteit neemt af, maar de robuuste arbeidsmarkt biedt tegenwicht. Daarmee blijft het vertrouwen in de Amerikaanse economie volgens hem onverminderd hoog.
Krijgen we scenario 1998 of 2001?
Met een rentestap kan de Fed een potentiële recessie vermijden, oordeelt Arnold. Omdat de Amerikaanse centrale bank in het verleden altijd met renteverlagingen in een fase van conjuncturele vertraging heeft ingegrepen, verwacht Arnold nu een zelfde reactie.
Hij maakt daarvoor een vergelijking van de huidige cyclus met die van 1998 en 2001. De groeivertraging in 2001 leidde toen tot een recessie, maar die van 1998 niet. Arnold meent dat de huidige groeivertraging meer in lijn ligt met de gebeurtenissen in 1998, vooral als beleidsmakers voldoende steun kunnen verlenen. Daarmee zou naar zijn oordeel een recessie kunnen worden afgewend.
Portefeuille recessieproof
Ken Orchard, portfoliomanager Diversified Income Bond Strategy bij T.Rowe Price, komt tot een tegenovergestelde visie: hij ziet meer gelijkenis met de vroege stadia van de recessie van 2001. Zo beschouwt Orchard diverse Amerikaanse macrodata als alarmsignalen. PMI-cijfers en de regionale Fed-rapporten, wijzen op een duidelijke vertraging dit jaar. Daarnaast zijn Amerikaanse staatsobligaties of treasuries gestegen en blijft de rentecurve invers.
Voor Orchard is dit een teken om de allocatie naar langlopende Amerikaanse staatsobligaties te vergroten. Het betekent ook een onderwogen positie in bedrijfsobligaties en het terugbrengen van de positie in high yield.
Een van de redenen waarom Orchard anticipeert op een aanstaande recessie in de VS is dat hij gelooft dat het positieve nieuws al is ingeprijsd door de markten. Daarvoor verwijst hij naar de aangekondigde renteverlagingen van de Fed en andere centrale banken en China dat al maatregelen heeft genomen om de economie te stimuleren om de dreigende (handels)sancties op te vangen. Daarnaast is ook de thans positieve inschatting van een handelsovereenkomst tussen de VS en China ingeprijsd, aldus Orchard.
Handelsovereenkomst nog ver weg
Die hoopvolle verwachting over een handelsovereenkomst deelt niet iedereen. De handelsbesprekingen tussen de VS en China zijn dinsdag in Shanghai weliswaar hervat. Maar president Trump waarschuwde vorige week nog dat het niet gezegd is dat er een deal komt voor de volgende Amerikaanse presidentsverkiezingen in november 2020.
Lee Hardman, analist bij de Japanse zakenbank MUFG, verwacht ook niet dat gesprekken tot veel veranderingen leiden in het handelsconflict. De partijen stellen te hoge eisen aan elkaar. Zo wil China wil dat de VS alle Chinese importtarieven afschaft en de VS willen op hun beurt dat China de wetten over intellectueel eigendom aanpast, waarschuwt Hardman.
Het punt waarop de landen eventueel naar tot elkaar kunnen komen is een toezegging van China om meer landbouwproducten van de VS te importeren. De VS zouden op hun beurt soepeler kunnen worden in hun onverzoenlijke afwijzing van het Chinese bedrijf Huawei.
Raoul Leering, hoofd international trade analysis bij ING, noemt het een stap in de goede richting, maar niet meer dan dat: ‘Na het toegenomen optimisme volgend op de G20-top, kunnen markten nu opnieuw teleurstellen, omdat er vooralsnog geen andere concrete tekenen zijn dat onderhandelaars dichter bij een deal komen.’