De jonge markt voor groene obligaties heeft dit jaar belangrijke stappen gezet op weg naar volwassenheid. In het eerste kwartaal werd voor omgerekend 5,3 miljard euro aan ‘groen’ schuldpapier uitgegeven.
Dat is meer dan twee derde van het bedrag dat in heel 2013 werd opgehaald, aldus de Britse dataverzamelaar Dealogic.
Met Unilever en Toyota maakten twee aansprekende multinationals hun debuut als uitgevers van groene obligaties — schuldpapier dat specifiek is geoormerkt voor investeringen in verduurzaming. Ook werd voor het eerst groen schuldpapier uitgegeven in Britse ponden en Zwitserse franken en werd de eerste index voor groene leningen gelanceerd.
Mijlpalen
Dat zijn belangrijke mijlpalen voor een markt die nog in de kinderschoenen staat, maar die volgens kenners een grote rol kan gaan spelen in de overgang naar een duurzamere wereldeconomie.
Vooralsnog vormen groene obligaties een niche binnen de enorme markt voor vastrentende waarde.
Het schuldpapier kan interessant zijn voor duurzame beleggers, omdat het ze meer keuzes biedt. Zij werken traditioneel met een uitsluitingsmodel. Ze mogen van zichzelf niet beleggen in bedrijven die niet duurzaam zijn, zoals een energiebedrijf dat vooral kolen- en kerncentrales exploiteert.
EDF
Dat kan veranderen met de komst van groene obligaties. Het idee achter dit schuldpapier is namelijk dat het geld speciaal wordt opgehaald voor een duurzame investering. De energiemaatschappij die eerder afviel voor een deel van de beleggers, zou nu toch op de radar kunnen komen, wanneer zij bijvoorbeeld geld ophaalt voor een windenergieproject. Dat deed het Franse EDF vorig jaar.
Zoals het meeste schuldpapier, zijn ook groene obligaties niet of moeilijk rechtstreeks te koop voor particulieren. Daarvoor zijn de individuele stukken te groot. Wel kunnen particulieren via beleggingsfondsen in de groene leningen stappen.
Hoewel deze markt snel groeit, moeten er nog een paar belangrijke hordes worden genomen om groene obligaties uit de marges van de financiële markten naar de mainstream te brengen.
Definities
Wat is groen? Daarover lopen de meningen wijd uiteen en dat is lastig voor duurzame beleggers. Zijn biobrandstoffen groen? Volgens sommige beleggers wel, omdat ze fossiele brandstoffen vervangen. Andere beleggers vinden van niet wanneer de biobrandstoffen worden gemaakt van voedselproducten als suiker en maïs.
Deskundigen zijn het eens over de behoefte aan breed gedragen definities. Maar ze denken verschillend over hoe streng die moeten zijn.
De Verenigde Naties hebben zes principes voor beleggen in maatschappelijk verantwoord ondernemen. Die zouden een maatstaf voor groene beleggers kunnen zijn. Maar beleggers met een donkergroen hart zullen zeggen dat de VN-principes niet ver genoeg gaan en pleiten voor een engere definitie van groen.
Rabobank
Obligatiespecialist Evertjan Manuels van Rabobank vindt dat voorstanders van groene obligaties pragmatisch moeten zijn. Zorg eerst voor volume. Dan kun je de lat op termijn altijd nog hoger leggen, wil hij maar zeggen.
‘Als je alles wilt definiëren ontstaat het probleem dat je veel discussie krijgt over wat wel of niet groen is. Bijvoorbeeld over welke biobrandstof wel of niet meetelt. Je sluit bovendien heel veel uit, terwijl je nu juist groei van de markt zou willen zien’, aldus Manuels.
Hij vertelt over een belegger die nu een obligatie heeft gekocht met een redelijk ruime definitie. ‘Hij deed nu mee om het initiatief te steunen, maar zou deze obligatie over twee jaar niet nog eens kopen als die niet “groener” is geworden.’
Mainstream
Om volwassen te worden heeft de markt voor groene obligaties meer diepte nodig. Daarvoor zijn niet alleen meer emissies nodig, maar ook grote beleggers om de obligaties te kopen. Die staan nog aan de zijlijn.
‘Ik geloof dat deze markt mainstream kan worden’, zei Edith Siermann, hoofd vastrentende beleggingen bij vermogensbeheerder Robeco, vorige week tijdens een congres van Rabobank in Utrecht. ‘Duurzaamheid wordt een vereiste om in de toekomst bestaansrecht te hebben. Maar dan moet er liquiditeit in de markt komen en een grotere variatie aan partijen die groene obligaties uitgeven.’
Hans Biemans, duurzaamheidsstrateeg Rabobank, denkt dat duurzame beleggers niet meer alleen projecten willen financieren die al groen zijn. ‘Via groene obligaties willen zij steeds meer investeren in bedrijven die kunnen aantonen dat ze met dat geld hun kernactiviteiten gaan verduurzamen. Denk aan investeringen van chemiebedrijven in biochemie. Dan zul je zien dat de volumes in groene obligaties groot worden.
Steun beleidsmakers
Steun van beleidsmakers is ook onontbeerlijk om de markt te doen slagen, meent Sean Kidney van de Britse lobbygroep Climate Bonds Initiative. Hij wijst op de enorme investeringen die nodig zijn voor de overgang naar een duurzame economie.
‘Wij moeten laten zien dat daarvoor genoeg kapitaal bij beleggers zit en we moeten aan beleidsmakers uitleggen dat ze met het juiste beleid goede investeringen kunnen stimuleren. Groene obligaties laten zien dat beleggers investeren als het beleid daarop is afgestemd. Maar je komt pas bij beleidsmakers aan tafel als je kunt laten zien dat er veel cash is om te investeren.’
Copyright: Het Financieele Dagblad, 28 april 2014