De Europese (interne) markt voor beleggingsproducten moet snel op de schop. Dat stelt de Europese Commissie in een zojuist gepubliceerd onderzoek. Daaruit blijkt dat de kosten voor vergelijkbare producten in de lidstaten zeer sterk uiteenlopen.
Blijkens het onderzoek kunnen beleggers toegang krijgen tot een zeer uitgebreid assortiment van producten. Dat is volgens Brussel belangrijk nu burgers steeds meer eigen verantwoordelijkheid krijgen voor de opbouw van hun (aanvullende) pensioen.
De studie maakt echter duidelijk dat de kosten voor verkrijging van een beleggingsfonds per land zeer sterk verschillen. In Duitsland betaalt men wel tot 8 procent als entreefee, hetgeen substantieel hoger is dan in andere lidstaten. Tegelijkertijd, zo wordt in het onderzoek onderstreept, betaal je zelfs in het van de distributievergoeding vrijgemaakte Groot-Brittannië bij het uitstappen uit een fonds nog 5 procent. Dat geldt ook voor Portugal en Polen.
In het zeer gedetailleerde onderzoek wordt gesteld dat in Nederland gemiddeld een entreefee voor aandelenfondsen wordt gerekend van 5 procent, voor mixfondsen is dat substantieel lager, maar voor vastgoedfondsen zit Nederland weer aan de hoge kant van de Europese mediaan.
Mike McAteer, hoofd van het Financial Inclusion Center, zegt tegenover de FT dat de Europese beleggingsindustrie ‘zeer inefficiënt is en een zeer forse chrurgische operatie moet ondergaan’. Hij spreekt van een schokkend niveau van kosten in Europa en van een gebrek aan concurrentie in veel landen.
Er wordt voorts op gewezen dat over veel levensverzekerings- en pensioenproducten in talrijke EU-lidstaten geen informatie te vinden is over de kosten. McAteer spreekt van inefficiënte regulering en een gebrek aan duidelijke naleving van regels. Ook wordt er in het onderzoek gesteld dat in de meeste landen geen sprake is van onafhankelijk advies bij banken en verzekeraars. Klanten krijgen er overwegend of uitsluitend huisfondsen aanbevolen.
De Europese Commissie zal op 29 juni 2018 een openbare hoorzitting organiseren om de geringe transparantie op de Europese beleggingsmarkt te verbeteren. Het maakt deel uit van een Brussels plan, dat teruggaat tot de Green paper van 2015, alsook het ‘Action Plan on Consumer Financial Services’, die deel uitmaken van het bredere ‘Capital Markets Union Action Plan’.