Ze zijn bedoeld om zwakke banken ademruimte te geven en andere obligatiehouders te beschermen. Toch blijkt uit de val van het Spaanse Banco Popular dat de nieuwe risicovolle bankobligaties met de naam contingent convertibles (coco´s) daar in geval van nood niet per se toe in staat zijn.
Vorige week kwam de het Spaanse Banco Poluar voor 1 euro in handen van landgenoot Banco Santander. De bankenredding ‘uit het boekje’ biedt een week later een paar nieuwe inzichten, schrijft Het Financiële Dagblad.
Op de door toezichthouder ECB gelaste transactie verloren niet enkel de aandeelhouders hun geld, maar ook alle houders van de achtergestelde schulden van de bank.
Voor bezitters van coco’s was vooral de snelheid waarmee ze al hun geld kwijtraakten verrassend. Hun obligaties zijn ontworpen om een bank waar het mis gaat wat tijd te geven. Bij de eerste tegenwind mag een bank de couponrente op de coco overslaan om zo geld te besparen. Als het vervolgens nog slechter gaat en een vooraf bepaalde minimum kapitaalratio (de ‘trigger’) wordt geraakt, kunnen ze zelfs worden omgezet in aandelen of worden ze afgestempeld.
Zover kwam het vorige week niet, nadat een bankrun Banco Popular snel met de rug tegen de muur had gezet en de ECB had ingegrepen. ‘Je zou kunnen zeggen dat coco’s niet gedaan hebben waar ze voor bedoeld zijn’, zegt analist Thomas Kinmonth van ABN Amro. Hij krijgt bijval van een bankier van een grote bank die onder andere coco’s uitgeeft voor andere banken. ‘Coco’s zijn eigenlijk ontworpen voor een solvabiliteitsprobleem, niet een liquiditeitsprobleem zoals de bankrun van Banco Popular.’
De vraag is of de coco’s een volgende keer wel doen wat ze moeten doen. Ze helpen niet tegen een bankrun. En waarschijnlijk wacht de toezichthouder niet met ingrijpen tot het met de bank zo slecht gaat dat de ‘trigger’ wordt geraakt.
Lees meer op FD.nl