De Amerikaanse aandelenmarkt is in 2019 als een speer van start gegaan. Zit er nog meer in het vat, of kunnen beleggers zich nu beter richten op goedkopere Europese aandelen?
‘De waarderingen van Amerikaanse bedrijven zijn nog altijd 10-15 procent lager dan een jaar geleden, en de winsten groeien nog steeds’, merkt Jan Vergote, hoofd beleggingsbeleid bij de Belgische Belfius Bank, op.
Ongewoon snelle comeback
‘De aandelenkoersen in de VS worden, na de correctie in het vierde kwartaal, nu weer bepaald aan de hand van de winstvooruitzichten. En die zijn nu eenmaal goed’, vindt ook Martyn Hole, investment director bij de Amerikaanse asset manager Capital Group. De S&P 500 is dit jaar alweer zover gestegen, dat de koersen nu weer op het niveau van augustus vorig jaar liggen. Met andere woorden: de verliezen die tijdens het vorige kwartaal werden geleden, zijn al bijna weer goedgemaakt.
Historisch gezien duurt het na een markcorrectie van 20 procent altijd een paar jaar voor de Amerikaanse aandelenmarkt terug is op het niveau van voor die correctie. Deze keer is het hele verlies echter binnen vijf maanden al bijna helemaal goedgemaakt.
Dat heeft natuurlijk voor een groot deel te maken met het omgeslagen sentiment. Het gevaar van een handelsoorlog tussen China en de VS is nog niet geweken, maar is nu wel minder acuut dan in december. En dan is er natuurlijk de koerswijziging van de Fed: het besluit van de Amerikaanse centrale bank om voorlopig te stoppen met renteverhogingen betekende een forse steun in de rug van de aandelenmarkt. Die had tot voor kort immers nog een verder stijgende rente ingeprijsd.
Nog steeds niet duur
De snelle comeback betekent ook niet dat er inmiddels her en der bubbels zijn ontstaan, betoogt Hole. ‘Geen enkel deel van de markten is overdreven duur. Het verschil in waardering tussen de hoogst en laagste gewaardeerde sectoren is maar ongeveer 5 procentpunten.’
Amerikaanse aandelen zijn nu inderdaad lager gewaardeerd dan op enig moment in 2018. Met uitzondering van december dan, het dieptepunt van de marktcorrectie. De CAPE-ratio, een koerswinstratio die corrigeert voor cyclische effecten door het gemiddelde te nemen van de winsten van de afgelopen 10 jaar, staat ook op het laagste niveau in jaren.
In december werd de laagste stand (25,0) sinds oktober 2016 bereikt, heeft Joachim Klement, hoofd beleggingsonderzoek bij de asset manager Fidante Partners in Londen, berekend. Inmiddels is de CAPE wel iets gestegen, maar lag die eind januari nog steeds op het laagste punt in twee jaar.
Op basis van zowel de verwachte winsten als de meest recente winsten zijn Amerikaanse bedrijven zelfs nog wat aantrekkelijker. Zowel de ‘forward’ als de ‘trailing’ P/E ligt onder het gemiddelde van de afgelopen 20 jaar.
‘De aantrekkelijkste sectoren op het gebied van waarderingen zijn financials, energie en grondstoffen. Industriële bedrijven zijn ook wat goedkoper geworden’, meent Klement. ‘Dat zijn inderdaad allemaal waarde-sectoren: waarde presteert al heel lang minder, en heeft ook tijdens de correctie in het vierder kwartaal weer slechter gedaan dan de markt.’
Bij Capital Group zien ze de beste perspectieven voor deze waarde-aandelen. ‘We hebben onze posities in olie- en gasbedrijven, die flink onderuit zijn gegaan tijdens de marktcorrectie, uitgebreid omdat we denken dat de olieprijs op termijn gaat stijgen. Ook hebben we onze weging naar telecombedrijven verhoogd,’ vertelt Hole.
Wel duurder dan Europa
Maar vergeleken met andere regio’s zijn Amerikaanse aandelen nog steeds duur. Zo ligt de CAPE van aandelen in de eurozone volgens de berekeningen van Klement op 10,5. De Amerikaanse CAPE ligt op 26,5. Het waarderingsverschil op basis van winstverwachtingen is een stuk kleiner, maar nog steeds in het voordeel van Europese aandelen. Eind december moesten beleggers daar 12 keer de verwachte winst voor betalen, terwijl ze voor een mandje van de S&P 500 14,6 keer de winst kwijt waren.
‘Op het vlak van waardering is de eurozone op het eerste gezicht goedkoper, maar dat kan voor een groot deel worden verklaard aan de hand van drie sectoren’, merkt Vergote op. ‘Technologie, dat relatief veel meer aanwezig is in de VS, heeft het heel goed gedaan en is relatief hoog gewaardeerd. De autosector en banken, die in de eurozone relatief groot zijn, hebben het juist enorm slecht gedaan en zijn goedkoop.’
Veiligheid heeft een prijs
De VS is volgens Vergote de markt met het kleinste macro-economische risico. En dat zorgt automatisch voor een opslag in de waarderingen. ‘Niet alleen de bedrijfswinsten, maar ook de economische groeivooruitzichten zijn gunstiger in de VS dan in de rest van de wereld.’ En eventuele handelsconflicten zullen in eerste instantie vooral gevolgen hebben voor exportafhankelijke bedrijven. En die zijn er nu eenmaal meer in Europa en Azië dan in de VS.
Voorzichtigheid blijft geboden
Amerikaanse aandelen mogen dan een relatieve ‘safe haven’ zijn, toch is er reden genoeg om het optimisme te temperen, vindt Hole. ‘De snelheid waarmee de markt weer omhoog is gegaan, heeft ons wel verrast. We houden in onze aandelenfondsen daarom relatief veel cash aan.’
Ook bestaat er bij bedrijven toenemende onzekerheid over de economie. Hole: ‘De NFIB Small Business Optimism Index, een index die het vertrouwen van kleine Amerikaanse bedrijven meet, is in de afgelopen drie maanden met 28 punten gedaald. Sinds 1985 is zo’n daling maar vijf keer voorgekomen. De laatste keer was in 2008.’
Een recessie verwacht Hole dit jaar echter niet. ‘Recessies worden in de regel veroorzaakt door een disbalans in de economie. Die zien we nu nog niet. We denken daarom dat 2019 een behoorlijk goed jaar voor aandelen zal worden. 2020 is een ander verhaal: dan zou de hoge schuld van bedrijven uiteindelijk weleens voor problemen kunnen gaan zorgen.’
Recessiekans of niet: het vertrouwen is broos en de vorige marktcorrectie ligt nog vers in het geheugen. Beleggers kunnen daardoor heftig reageren op nieuws dat de toch al aanzienlijke onzekerheid nog vergroot: zoals signalen dat de onderhandelingen tussen China en de VS over een nieuw handelsakkoord op klappen staan.
Voor Vergote van Belfius zou dat een koopsignaal zijn: ‘Volatiliteit biedt kansen, aangezien we dit en volgend jaar geen recessie verwachten.’