Problemen met de energiebevoorrading, een perfecte storm van geopolitieke onzekerheid en in het najaar allicht weer een opstoot van Covid… Beleggers in Europese aandelen hebben het niet onder de markt, en toch is niet alles kommer en kwel.
Op het eerste gezicht is er weinig reden om optimistisch te zijn over Europa en Europese aandelen bij uitbreiding. De enorm zwakke euro getuigt van de malaise op het Oude Continent. Optimisten zullen stellen dat de exporteurs er wel bij varen, maar dan moet de energiebevoorrading verzekerd zijn, en dat is niet het geval.
Een rantsoenering dit najaar is een heuse mogelijkheid. De invasie van Oekraïne heeft voor een aardverschuiving gezorgd in de eurozone, omdat de Europese groei grotendeels is gesteund op goedkope energie vanuit Rusland. Daar mag je nu een kruis over maken. De prijzen gaan door het dak en een recessie staat voor de deur. Er werd berekend dat Duitse consumenten volgend jaar een gasrekening van maar liefst 5000 euro in de bus kunnen krijgen. Dank u wel, Gerhard Schröder.
Ondertussen vervalt Duitsland, de voormalige sterkhouder van Europa, in een diepe crisis. Het land, waar vroeger een comfortabel handelsoverschot werd geboekt, dreigt nu uit te monden in een deficit. Ook vanuit Duitsland hoeft weinig steun te worden verwacht.
Volgens de CEO van Shell gaat Europa een “heel zware” winter tegemoet, met een “zeer significante escalatie in energieprijzen”. In het ergste scenario zal energie gerantsoeneerd moeten worden, volgens Ben van Beurden.
Ondertussen is Amerika voor een groot deel zelfvoorzienend op het vlak van energie of kan het goedkoper energie sourcen, een grote troef in deze periode.
Amerika
Onafhankelijk expert Jan Longeval zei het al op de Portfolio Day van Investment Officer op 23 juni: beleggers stoppen best het leeuwendeel van hun vermogen in Amerikaanse activa. ‘‘Europa kijkt aan tegen een krimpende arbeidsbevolking. Beide factoren zullen leiden tot een nulgroei van de economie. In de VS worden de belangen van de aandeelhouders het beste behartigd. Ze hebben ook de demografie mee. Daarom moet je 60 tot 80 procent beleggen in de VS’, voegde Longeval eraan toe.
Amerika heeft alles mee: een economie die nog grotendeels geschoeid is op ‘zuiver’ kapitalisme en ‘shareholder capitalisme’, terwijl Europa steeds meer aan het opschuiven is richting ‘stakeholder capitalism’. De belangen van de aandeelhouder staan dus niet langer op de eerste plaats. Of dat een goede of slechte zaak is, is een waardeoordeel.
Europese aandelen
Wat is dan nog het argument om in Europese aandelen te beleggen? De waardering? De onderstaande tabel toont aan dat diverse Europese aandelen bijzonder goedkoop gewaardeerd zijn in termen van koers-winstverhouding, in de wetenschap dat de brokerschattingen nog een stuk neerwaarts bijgesteld zullen moeten worden, maar in mindere mate dan in de VS. Een lage waardering is echter geen garantie voor een outperformance.
Studies hebben ook uitgewezen dat Europese bedrijven systematisch minder rendabel zijn dan Amerikaanse, en dat ze vaker actief zijn in sectoren die banden hebben met de overheid, of erdoor gereguleerd worden (telecom, banken, nutsbedrijven).
Conclusie? Wie in Europese bedrijven wil beleggen op een rendabele manier, zal op een actieve manier moeten beleggen en aan goede oude stockpicking moeten doen. De Amerikaanse markt lijkt zich op basis van deze redenering meer te lenen tot de gemakkelijksoplossing: koop de index. Maar de periode waarin asset allocators het leeuwendeel van hun portefeuille toewijzen aan Europese aandelen, lijkt ondertussen definitief achter ons te liggen. Daarvoor zijn de alternatieven - de VS en bepaalde emerging markets - te overtuigend geworden.
Jurgen Vluijmans is Editorial Manager van Investment Officer België en schrijft deze column in eigen naam.