Infrastructuur-leningen vormen een relatief jonge, maar sterk groeiende beleggingscategorie. Ze zijn weliswaar illiquide, maar kennen vanwege het onderpand een lager risico dan veel andere leningen.
Waterbedrijven, duurzame energieopwekking, transport, glasvezelnetwerken en seniorenwoningen. Spannend is anders, maar ze vormen een steeds populairdere beleggingscategorie: infrastructuur. Misschien wel juist vanwege die saaiheid. Verzekeringsmaatschappijen hebben in ieder geval grote belangstelling.
Het tweede Europese infrastructuur debt fonds van UBS Asset Management loopt snel vol. Het Archmore Infrastructure Debt Platform II (IDP II) is al voor 850 miljoen euro volgetekend. Ruim boven de 750 miljoen euro waarop UBS AM na een half jaar had gerekend. Met een hard cap van 1 miljard euro moeten beleggers die nog mee willen doen opschieten. De vraag naar kapitaal is groot, net als de belangstelling van beleggers. Volgens cijfers van UBS is alleen al de Europese markt voor infra debt goed voor 200 miljard euro per jaar.
IDP II is de opvolger van IDP I, dat in 2014 van start ging. ‘De snelheid heeft ons wel verrast’, zegt Tim van Duren, Hoofd Institutionele Business in de Benelux en Denemarken bij UBS AM. ‘Een groot deel van de beleggers in IDP II zat al in IDP I. Ze hebben gezien dat we onze beloftes hebben ingelost, dat we het beloofde rendement van 3,9 procent halen. Dat maakt het makkelijker.’ Spreekt dat dan niet vanzelf bij een gevestigde naam als UBS? ‘Jawel, maar toch. We hadden nog nooit met dit team een groot infra debt fonds opgericht. Ze moeten je toch een beetje op je blauwe ogen geloven.’ IDP II heeft een bijna identiek streefrendement van 4 procent en een looptijd van 10 jaar.
Verzekeraars vormen zoals gezegd de grootste klantengroep. Daarnaast zitten er enkele pensioenfondsen bij. Van Duren benadrukt het verschil tussen de twee. ‘Verzekeraars zijn nog voorzichtiger dan pensioenfondsen. Ze willen boven alles voorspelbare kasstromen. Pensioenfondsen zijn al minder risicomijdend, totaalrendement is voor hen belangrijker dan voor verzekeraars.’
Banken trokken zich terug
Infrastructuur - een zeer breed terrein - is een relatief jonge, maar groeiende beleggingscategorie. Tot tien jaar geleden was het, zeker in Europa, het exclusieve terrein van banken. De kredietcrisis bracht daar verandering in. De kapitaaleisen werden in Basel III fors aangescherpt, waardoor langlopende, grote leningen veel zwaarder gingen wegen op de balans.
‘Die begonnen zich terug te trekken’, vertelt Hamish Mackenzie, Hoofd Infrastructuu bij DWS. ‘Daardoor kwam er ruimte voor institutionele beleggers met interesse in langlopende beleggingen. Zij zien infra debt als een aanvulling op traditionele vastrentende-waarden-strategieën, die een interessante illiquiditeitspremie opleveren. Terwijl beleggingen in infrastructuur ook nog een lager risico op faillissement kennen en in geval van een faillissement er meer waarde overblijft voor investeerders, omdat er infrastructuur als onderpand is. Wij verwachten dan ook dat infra debt als beleggingscategorie blijft groeien.’
De lage rente was ook een drijvende kracht achter de opkomst van infra debt. Asset managers zochten koortsachtig naar rendement en vonden die in onder meer hier. ‘Er werd ook meer gealloceerd naar bedrijfsobligaties’, aldus Van Duren, die IDP II vergelijkt met triple-B corporate bonds. ‘Maar dan aantrekkelijker, want met een lager default risk en een hogere recovery rate.’
Nu de rentes weer wat oplopen, is dat geen reden dat infra debt minder interessant wordt. ‘De nominale rendementen zullen meestijgen.’ Dat het rendement van IDP II voornamelijk vastligt, vinden de klanten, verzekeraars, geen probleem. Die hechten immers aan voorspelbaarheid. Maar enige flexibiliteit zit er toch wel in. ‘Een relatief klein deel van de rentes op de leningen is variabel. Dus als de rente stijgt, gaat het rendement wat omhoog.’
Stijgende rente
In in een tijd van oplopende politieke onzekerheid en een omgeving waarin rentes weer oplopen en verwachte rendementen dalen, biedt infrastructuur sterke rendementen tegen een beperkt risico, zegt Mackenzie van DWS. ‘Maar we verwachten dat de rentes nog lang onder het historisch gemiddelde blijven.’
Het gaat bij infrastructuure debt in feite gewoon om leningen’, vertelt Van Duren in zijn kantoor in de Rembrandttoren in Amsterdam. ‘Het werk zit in de structurering, de analyse en de selectie. Ons team kent de infrastructuurmarkt goed en zoekt kleine en middelgrote projecten tot ongeveer 250 miljoen euro. Soms zitten we als enige aan tafel, dan gaat het om ticket sizes van tussen de 30 miljoen euro tot 100 miljoen euro. Soms doen we het met een paar infra debt-partijen samen. Zo hebben we geïnvesteerd in een zonnepark in Spanje en kijken we naar een bedrijf dat gasvezelnetwerken aanlegt in dunnerbevolkte gebieden en die vervolgens doorverhuurt aan telecombedrijven.’
IDP II is ingericht naar de Solvency 2-eisen. Hoe belangrijk is dat voor beleggers? ‘Heel belangrijk’, zegt Van Duren. ‘Onze beleggers krijgen hierdoor een lager kapitaalbeslag en houden dus meer ruimte op hun balans.’
DWS sloot vorig jaar het tweede Pan-European Infrastructure Fund (PEIF II), de opvolger van PEIF I uit 2007. Het is met een totale allocatie 2,6 miljard euro een maatje groter dan het fonds van UBS en is al voor 60 procent belegd. Voorganger PEIF I heeft een IRR van 12 procent en leverde investeerders tot nu toe 1,24 miljard euro op, met een prognose van 5 miljard euro over de totale duur van het fonds.
Mackenzie: ‘De deelnemers aan PEIF II wilden vanaf het begin een zo hoog mogelijke opbrengst en daarin zijn we geslaagd.’ DWS mikt op een rendement van 8,6 procent. In Nederland belegt het in waterbedrijf Attero.
Hoge waarderingen
Zowel UBS als DWS ziet een mooie toekomst voor infrastructuur als asset class. Maar door de zoektocht naar rendement zijn de prijzen overal fors gestegen en infrastructuur vormt daarop geen uitzondering, waarschuwt Mackenzie. ‘Due dilligence en selectie van de juiste projecten zijn belangrijker dan ooit. Alleen met actief fondsbeheer haal je in deze omgeving goede rendementen.’