Er is in 2022 veel vermogen verdampt. De wereldwijde aandelenmarkt kromp met maar liefst 15 biljoen dollar. De echte pijn zit in de obligatiemarkten waar 30 biljoen dollar verloren ging. Bijna elke beleggingscategorie staat over 2022 in de min. De enige echte winnaar was de Amerikaanse dollar.
Hoge inflatie, vertragende groei en monetaire verkrapping zetten in 2022 de toon. Bovendien staan we aan het begin van de meest voorspelde recessie ooit. Ook het gebruikelijke optimisme is verdampt. Wie desondanks nog een sprankje hoop ziet, doet er goed aan om het laatste interview met Nouriel Roubini er nog eens op na te lezen.
Volgens Roubini gaat de wereld volgend jaar ten onder aan inflatie, kunstmatige intelligentie, klimaatverandering, een derde wereldoorlog, een lange diepe recessie (stagflatie), deglobalisering, handelsoorlogen en politieke polarisatie. Dr. Doom doet zijn naam eer aan, al ziet hij zichzelf liever als Dr. Realist. Desondanks is het nog altijd mogelijk dat 2023 in meerdere opzichten het spiegelbeeld zal zijn van 2022.
Om te beginnen met inflatie. Die zou in de Verenigde Staten wel eens veel sneller kunnen afnemen dan nu wordt verwacht. De consensus rekent er op dat inflatie plakkerig is en dat er meerdere jaren voor nodig zijn om terug te komen op 2 procent. Maar nog altijd mag een groot deel van de inflatie worden aangemerkt als transitoir: letterlijk kortdurend en van voorbijgaande aard.
Zo is de goedereninflatie in de Verenigde Staten alweer gedaald tot 2,4 procent. Net zo hard als dit onderdeel van de inflatie is opgelopen, is die weer gedaald. Historisch gezien is dat een heel gebruikelijk patroon. De ‘owner’s equivalent rent’ is de enige component die de diensteninflatie nog hoog weet te houden, maar er is geen sector zo gevoelig voor rentestijgingen als de huizenmarkt.
Alles wijst er op dat huizenprijzen gaan dalen. De inflatie kan nog sneller dalen, omdat ook de vraag snel daalt. Daardoor ontstaat er een kans dat er volgend jaar zelfs even sprake is van deflatie. De verkrapping in de
geldhoeveelheid is inmiddels ongekend, de reële rente is in korte tijd sterk gestegen. Verder wordt een groot deel van de stijgende loonkosten opgevangen door de snel stijgende arbeidsproductiviteit. Er wordt volop geautomatiseerd, gerobotiseerd en geïnnoveerd vanwege het tekort aan werknemers. De inflatieverwachtingen zijn gedaald, zelfs de 1 jaars- break-even staat nu op 2 procent. Het jaar 2023 wordt het jaar van de desinflatie.
Dan die recessie. De Amerikaanse economie heeft zoveel momentum dat een recessie voor de tweede helft van 2023 onwaarschijnlijk is. Zelfs de Fed rekent voor geheel 2023 op economische groei. Als er toch een recessie komt, dan komt het jaar 2024 meer in aanmerking, maar mogelijk komt er helemaal geen recessie. Europa zit waarschijnlijk al in een recessie. Die is stevig, maar wat als volgend jaar de 3 e wereldoorlog niet begint, maar er
een (voorlopig) einde komt aan het conflict tussen Rusland en de NAVO? Afgezien van de ontwikkelingen in Europa is het zwaartepunt van de wereldeconomie verschoven naar Azië.
De Chinese economie kan dankzij de huidige opening volgend jaar met meer dan 5 procent groeien. Dat is minder dan de 10 procent groei tien jaar geleden, maar desondanks is de bijdrage aan de wereldeconomie groter dan tien jaar geleden. En reken er maar op dat de Chinezen afgelopen drie jaar veel hebben kunnen sparen. Bovendien is de inflatie in Azië relatief laag waardoor een veel soepeler monetair beleid mogelijk is. Bij elkaar kan de groei van de wereldeconomie in 2023 positief verrassen.
Aandelen beklimmen een muur van angst en angst is er volop. In de huidige Amerikaanse aandelenmarkt is al een recessie verdisconteerd. Door een recessie dalen de koers/winstverhoudingen met 20 tot 25 procent en dat zit al in de koersen. Waarschijnlijk zelfs dubbel, want in een recessie dalen niet alleen de winsten, maar ook de rente. Verder verschilt deze bearmarkt met de vorige twee grote bearmarkten van deze eeuw in die zin dat dit keer inflatie het probleem is en de vorige keren deflatie.
In een deflatoire bearmarkt is de bodem bereikt als de economie is gestabiliseerd, in een inflatoire bearmarkt is de bodem bereikt als de Fed klaar is met verkrappen. Zoals zo vaak zal de obligatiemarkt daarvan eerder profiteren, maar gedurende het jaar zal de aandelenmarkt het stokje overnemen. Waarschijnlijk een even volatiel jaar, maar wel het spiegelbeeld van 2022.
Han Dieperink is chief investment strategist bij Auréus Vermogensbeheer. Hij was eerder in zijn loopbaan chief investment officer van Rabobank en Schretlen & Co. Zijn bijdragen op Investment Officer verschijnen op dinsdag.