Daar zit je dan met al die mooie indicatoren zoals yieldcurves, de ISM Manufacturing, en huizenmarktactiviteit. Ze wijzen allemaal dezelfde kant op, omlaag! Maar de inkomende Amerikaanse macrocijfers wijzen geenszins op een recessie, en ook niet op een zachte landing. Spend it!
De laatste in de reeks positieve verrassingen zijn de Amerikaanse detailhandelsverkopen. Die stegen in januari met 3,0. Niet op jaarbasis, maar op maandbasis. Het was de sterkste stijging in bijna twee jaar, waarmee in één klap de twee negatieve maanden ervoor – die overigens ook nog eens naar boven werden bijgesteld – zijn weggepoetst. En ook al spelen seizoenseffecten hier een rol (december te zwak, januari waarschijnlijk te sterk), gemiddeld genomen gaan de Amerikanen vooralsnog stug door met besteden.
Inflatieplakkerigheid
De jongste bestedingscijfers komen bovenop de januari-inflatiecijfers, die mijns inziens te gemakkelijk worden bejubeld. Powell’s favoriete Core Services ex Shelter CPI steeg over de afgelopen drie maanden omgerekend naar jaarbasis met 3,8 procent. Dat is beter dan de totaal- en kerninflatie van respectievelijk 6,4 procent en 5,6 procent, maar nu ook niet meteen boven op de Fed-doelstelling van 2,0 procent. Bovendien denk ik dat het goed is om ook bredere inflatiemaatstaven goed in de gaten te houden. Zo bedroeg de inflatie in de brede dienstensector over de laatste drie maanden op jaarbasis 6,5 procent. En de median prijsstijging van alle goederen en diensten bedroeg 7,0 procent.
Gloeiendhete banenmarkt
In mijn column van vorige week stond ik uitgebreid stil bij de massale banengroei in januari van meer dan 500 duizend banen. En bij het gebrek aan goede verklaringen ervoor. Zeker seizoenseffecten speelden een rol, maar vooral omdat maar weinig werkgevers het met die enorme krapte op de arbeidsmarkt zien zitten om personeel te laten gaan. Tel daar nog een flink loongroei bij op, en die bestedingen groeien lekker door.
6,0 procent Target Rate?
Eén zwaluw maakt uiteraard geen zomer, maar hoeveel hebben we er nodig om tot de conclusie te komen dat van een groeivertrading - laat staan een recessie - geen sprake is? Ik verlaag in ieder geval de kans op een recessie.
Gelukkig ging de Fed al niet uit van een recessie, maar die laatste serie cijfers zal menig FOMC-lid toch aan het denken zetten. Ik haal er daarom nog even de laatste Dot Plot bij. Daar kwam de rentepiek uit op 5,125 procent - wat het gemiddelde is van de upper and lower bound. Maar die mediane 5,125 procent laat niet zien dat er veel meer FOMC-leden waren die denken dat de rente nog verder omhoog moet. Hoeveel van die leden zouden door de laatste stroom aan cijfers denken: laten we de rente deze keer maar wat lager intekenen.
Als je mij een jaar geleden had gevraagd of een Fed-rente van 6,0 procent mogelijk was, had ik waarschijnlijk moeten lachen. Ook omdat de rentegevoeligheid van de Amerikaanse economie – en die van elk andere land – sterk is toegenomen. 6,0 procent nu werkt veel harder door dan 6,0 procent in 1980. Maar wat mij betreft is de deur naar die 6,0 procent nu echt open. Er zijn twee manieren om daar niet te komen. Het verhaal van de ‘immaculate disinflation’ klopt en inflatie zakt nog dit jaar keurig terug naar de 2,0 procent doelstelling. Of de traditionele recessie-indicatoren maken hun reputatie waar.
Jeroen Blokland is oprichter van True Insights, een platform dat onafhankelijke research biedt om gediversifieerde multi-asset portefeuilles samen te stellen. Blokland was laatstelijk hoofd multi-assets bij Robeco. Zijn grafiek van de week verschijnt elke donderdag op Investment Officer.