De langetermijninflatieverwachtingen zijn dit jaar gestegen. Sterker nog, juist toen centrale banken enkele maanden geleden besloten om er nog een schepje bovenop te doen om de inflatie omlaag te duwen, liepen de verwachtingen verder op. Bereiden beleggers zich al voor op een regimeverandering met betrekking tot het centralebankbeleid?
Voor wie mijn stukjes her en der wel eens meer leest, weet dat ik verwacht dat het streven naar schuldenhoudbaarheid een dominant thema wordt voor centrale banken en dus financiële markten. Ik geloof niet dat de twee meest logische oplossingen om de schuldenratio’s naar beneden te krijgen – bezuinigen en snellere economische groei – het in de praktijk gaan halen. Er zijn weinig mensen en politici die dit willen steunen.
Wanneer je het financiële systeem niet meteen ter discussie wilt stellen – ik zou daar enige terughoudendheid betrachten – moeten er dus andere, meer geaccepteerde oplossingen komen. En twee favorieten zijn aanhoudend lage rentes en gecontroleerde hogere inflatie.
Uiteraard willen centrale banken nog weinig weten van een hogere inflatiedoelstelling. Maar het is frappant dat de vraag inmiddels – ook tijdens een van de persconferenties van Powell – regelmatig wordt gesteld. Met het oog op de almaar groeiende schuldenberg is hogere inflatie binnen de huidige beleidskaders een reële optie. Dat klinkt wellicht onlogisch na een periode met de hoogste inflatie in de afgelopen 40 jaar, maar wanneer je een langetermijnbril opzet, kom je deze ‘oplossing’ zeker tegen.
Nu zijn er uiteraard nog andere factoren die de langetermijninflatie omhoog kunnen stuwen. De huidige olieprijs is er, hoe frappant ook, eentje van. Historisch gezien is er sprake van een stevige positieve correlatie tussen de olieprijs en de langetermijninflatieverwachting. De prijs van olie is de afgelopen twee maanden met zo’n USD 10 gestegen, ofwel 14 procent, hetgeen een deel van de oplopende inflatieverwachtingen kan verklaren.
Een andere reden is de toenemende kans op een ‘soft landing’. Nu houd ik nog altijd rekening met een flinke groeivertraging of recessie, aangezien het als gevolg van de extreme stimuleringsmaatregelen van overheden en centrale banken aannemelijk is dat het langer zal duren voordat de negatieve effecten van de reeks renteverhogingen zichtbaar worden. Maar met een door de Atlanta Fed GDP Nowcast geschatte geannualiseerde groei van bijna 6 procent, lijkt die vertraging niet meteen aanstaande. Mocht de economie zich vrijwel ongeschonden door deze verkrappingscyclus heen weten te werken, dan nemen de kansen op een nieuwe piek in de inflatie navenant toe. De jaren ‘70 staan bekend om de gigantische inflatie-uitschieters die toenmalig Fed-voorzitter Völcker dwongen de rente tot ongekende hoogtes op te trekken om het inflatiemonster te bedwingen.
Desondanks sluit ik niet uit dat tussen alle cyclische perikelen door de inflatieverwachtingen structureel hoger komen te liggen. Waarschijnlijk eerst een beetje en als duidelijk wordt dat de schuldenberg niet met conventionele maatregelen omlaag komt, meer. Voor nu zijn olie en economische groei aannemelijkere kandidaten.
Jeroen Blokland is oprichter van True Insights, een platform dat onafhankelijke research biedt om gediversifieerde multi-asset portefeuilles samen te stellen. Blokland was laatstelijk hoofd multi-assets bij Robeco. Zijn grafiek van de week verschijnt elke donderdag op Investment Officer.