Aan de Middeleeuwse familie Borromeo moet strateeg Neil Dwane denken om de crisis in de Italiaanse bankensector te beschrijven. De Borromeaanse ringen zijn zo innig verbonden, dat de crisis heel Italië en zelfs Europa kan meesleuren.
De ringen staan voor de grote verwevenheid tussen banken, kiezers, politici en toezichthouders in Italië en in belangrijke mate ten grondslag liggen aan de Italiaanse bankencrisis.
De stress die ontstaat wordt van de een naar de ander doorgegeven. Dit kan ernstige gevolgen hebben voor zowel Italië als Europa, schrijft Neil Dwane, strateeg bij Allianz Global Investors, in zijn bijdrage ‘Why Italy’s Bank Rings Are Breaking’.
In hun val kunnen de Italiaanse banken elkaar meeslepen en Europa als geheel ondermijnen.
Het inroepen van de zogenoemde ‘bail in’-route om Italiaanse banken te redden is problematisch, oordeelt Dwane.
Premier Renzi heeft zijn politieke lot verbonden aan een in oktober te houden referendum over de hervorming van de Italiaanse Senaat. Als hij verliest (wat niet ondenkbeeldig is met het Britse EU-referendum in gedachten) en er komen nieuwe verkiezingen, dan plukt de eurosceptische Vijf Sterren Partij daar waarschijnlijk de vruchten van.
Duitsland heeft door het ECB-betalingsmechanisme het meest te lijden onder zwakke perifere bankenstelsels, zoals die van Italië. De Oosterburen gaan volgend jaar naar de stembus, terwijl dat ook geldt voor Oostenrijk en Hongarije - die ook al kritisch staan tegenover het Europese integratieproces.
Slechte leningen zijn inmiddels goed voor 20 procent van het bbp van Italië, maar de banken en toezichthouders hebben het probleem genegeerd. Recente inspanningen om de banken een kapitaalinjectie te geven, bleken ontoereikend. De banken kunnen hun economische spilfunctie niet vervullen.