Passieve indexfondsen leggen het op termijn af tegen de actief beheerde fondsen, stelt Andreas Utermann, hoofd beleggingen van het Duitse Allianz Global Investors. ‘Daarvan ben ik overtuigd.’
Grote institutionele beleggers steken steeds meer geld in passief gemanagede beleggingsfondsen. Het enige wat deze fondsen doen is blind indexen volgen, zoals de S&P 500 of Eurostoxx 50. Dure fondsmanagers zijn niet nodig en het rendement wijkt meestal weinig af van vergelijkbare actieve fondsen.
Het lijkt geen gekke strategie.Toch weigert Andreas Utermann eraan toe te geven, zegt hij in een interview met het FD.
Allianz behoort met een beheerd vermogen van 2.213 miljard dolla (1.992 miljard euro) — waarvan 25 miljard uit Nederland — tot de top vijf van asset managers wereldwijd (vooral dankzij dochter Pimco, ‘s werelds grootste gespecialiseerde obligatiebelegger). ‘Om succesvol te zijn moet je een veel hogere afwijking van de benchmark hebben’.
Utermann beseft dat hij met zijn strategie tegen de stroom inzwemt. Vooral de grote Angelsaksische concurrenten als Blackrock, State Street en Vanguard hebben zich massaal op de passieve indexfondsen gestort en daarmee veel marktaandeel gewonnen.
Groei passief
In de Verenigde Staten stroomt momenteel al veel meer geld naar indexproducten dan naar actief beheerde fondsen. In Europa nadert dat omslagpunt. Nog altijd is het beheerd vermogen in actieve fondsen in Europa met bijna 4.000 miljard euro veel groter dan de 705 miljard euro in passieve indexvolgers. Maar de groei verschuift naar die laatste categorie.
Volgens Utermann is dit echter een tijdelijk fenomeen dat op een gegeven moment wel weer zal draaien. ‘Let op de hedgefondsen. Als die meer vermogen beginnen aan te trekken dan is dat voor mij een teken dat beleggers zich weer meer wenden tot actief gemanagede beleggingsfondsen.’
De passieve fondsen hebben volgens hem de afgelopen jaren geprofiteerd van een soort ‘self-fulfilling prophecy’. Institutionele beleggers kochten massaal deze fondsen. Daardoor stroomde er heel veel geld naar de zwaargewichten in indexen. Wat hun vervolgens in waarde deed stijgen. Een kwestie van vraag een aanbod dus.
Rek eruit
Utermann denkt echter dat de rek er nu uit is. De grote indexzwaargewichten zijn inmiddels zo duur dat het voor passieve beleggers een stuk lastiger wordt daar nog een aardig rendement uit te persen. Hij gaat ervan uit dat de hele aandelenmarkt zich meer in zijwaartse richting gaat bewegen.
‘En om dan nog een behoorlijk rendement te halen heb je fonds managers nodig die actief op zoek gaan naar bijvoorbeeld ondergewaardeerde aandelen of aandelen met een hoog dividend of een hoge kans op een overname.’
De tijd van de actieve fondsen is nu aangebroken, denkt Utermann. Het is daarbij van groot belang dat de managers écht actief zijn en durven te kiezen voor strategieën, zoals bijvoorbeeld grondstoffen of juist derivaten.
Slechts 10 procent afwijken van de index en verder meelopen met de rest, dat helpt niet. Dan versla je de indexfondsen niet, hoogstens met mazzel. ‘Om succesvol te zijn moet je een veel hogere afwijking van de benchmark hebben’.
Copyright: Het Financieele Dagblad, 21 mei 2015.