Met de voorgenomen benoeming van Christine Lagarde als president van de Europese Centrale Bank, slaat de bank een politieke weg in. De Française zal een ‘superruim’ beleid blijven voeren en meer nadruk leggen op fiscaliteit, aldus analisten in een reactie op de beoogde opvolger van Mario Draghi.
Dat blijkt uit reacties van analisten en strategen via sociale media en uitgestuurde marktrapporten over de voordracht van het 63-jarige IMF-hoofd.
De benoeming komt ‘enigzins als een verrassing’, verwoordt David Lafferty van Natixis de visie van velen. ‘Slechts een enkeling voorspelde dat zij het roer zou overnemen, wat aangeeft hoe complex de onderhandelingen voor de bestuursfuncties moeten zijn geweest.’
De verrassing blijkt ook uit de bewegingen in de financiële markten. De yields op verschillende Europese staatsobligaties met een looptijd van tien jaar bereiken woensdag laagterecords. De rente op de Duitse bund staat nóg verder onder nul, die op Italiaans staatspapier komt onder de 1,7 procent, blijkt uit data van Bloomberg.
Lafferty kiest voor de betiteling ‘politiek dier’, anderen gaan voor ‘fiscalist’ of ‘beleidsmaker’. Lagarde is in ieder geval geen traditionele econoom.
Einde onafhankelijkheid ECB
Bekomen van de verrassing, vreest hoofdeconoom Edin Mujagic van OHV Vermogensbeheer voor de gevolgen ervan.
‘Lagarde als opvolger van Drahi betekent het einde van elke onafhankelijkheid van de ECB’, schrijft hij dinsdag vlak nadat het nieuws naar buiten komt, in een post op LinkedIn.
‘Zeker met als tweede man iemand die vanuit een ministerie naar de ECB is gekomen. Een meer politieke centrale bank is nauwelijks denkbaar. Een hele, hele slechte benoeming’, aldus Mujagic.
Fiscale inslag
De politieke aard van de benoeming is eveneens hetgeen waar Maya Bhandari van Columbia Threadneedle Investments op wijst in een marktcommentaar.
Dat suggereert volgens de portfoliomanager dat er tijdens haar voorzitterschap meer nadruk komt op fiscale afstemming en een bankenunie. Andere beleidsleden zoals hoofdeconoom Philip Lane zouden dan de continuïteit in het monetaire beleidskader moeten waarborgen, aldus Bhandari.
Volgens Andrew Bosomworth van Pimco betekent een fiscaal perspectief een mogelijke voortzetting van aankopen van assets op de secundaire markt. Lagarde heeft persoonlijk gepleit voor een accommoderende houding van de ECB, argumenteert hij. ‘Het IMF heeft op haar beurt gepleit voor meer eenvoud en symmetrie van de inflatiedoelstelling. Mogelijk komt een deel van haar focus hier te liggen.’
Voortzetting verruimend beleid
David Lafferty van Natixis rekent op ‘veranderingen in de marge’, maar vooral: een voortzetting van het ‘super-accomoderende’ beleid van de ECB.
Ook andere asset managers rekenen met de komst van Lagarde op een voortzetting van het verruimende beleid onder Draghi. ‘Lagarde staat in hetzelfde kamp; ze wordt eerder als een ‘duif’ gezien dan als een ‘havik”, aldus Andrew Milligan van Aberdeen Standard Investments. ‘De markten hadden zeker anders gereageerd als er een Duitse naam naar voren was geschoven om Draghi op te volgen.’
Rol Draghi uitspelen
Lafferty van Natixis voegt toe dat Lagarde met de lage inflatie, de langzame groei en een gebrek aan structurele hervormingen, geen nieuw script hoeft te schrijven over het monetaire beleid. ‘Ze kan Draghi’s spel uitspelen.’
De strateeg verwacht dat Lagarde meer aandacht zal hebben voor het verkopen van het ECB-beleid aan landen in de eurozone en wereldwijde beleggers. ‘Dan is het vermogen om door de Europese politiek te navigeren waarschijnlijk meer waard dan een PhD in economie.’