Bij ING kunnen private banking klanten met een belegd vermogen vanaf 2,5 miljoen euro vanaf vandaag in private markten beleggen. Voorlopig gaat het om private equity, private credit en multi alternatives, via een combinatie van evergreenfondsen en ELTIF’s. Andere private market categorieën zullen de komende weken en maanden volgen.
Dat blijkt uit een vandaag uitgestuurd persbericht van de bank en een online toelichting daarop van directeur private banking & wealth management Katja Kok, propositie-expert Michiel Elshof en directeur private asset management Johan Kloeze.
‘We willen onze private banking ambitie, reputatie en organisatie uitbouwen, daar hoort een product als dit bij’, aldus Kok over de reden van de uitbreiding van het aanbod. ‘Een aanbod in private markets ontbrak nog in onze core satellite benadering. Eerder vulden klanten dat weleens in bij andere partijen.’
Concreet biedt ING vanaf vandaag drie fondsen waarin klanten kunnen beleggen: een multi alternative fonds van LGT Capital Partners dat belegt in meerdere categorieën via meerdere managers, een private credit fonds van Blackstone en een private equity co-investment ELTIF-fonds van BlackRock.
Later volgen fondsen van Brookfield Oaktree, Goldman Sachs en KKR en wellicht andere aanbieders. Dit moet zorgen dat voor elke categorie - private equity, private credit, infrastructuur, vastgoed en multi alternatives - twee “smaken” beschikbaar zijn, om adviesklanten voldoende mogelijkheden te bieden.
Het gaat veelal om bestaande beleggingsstrategieën die de aanbieders al langer aanbieden aan onder meer institutionele beleggers. Deals binnen deze strategieën worden dus voortaan niet meer alleen gedaan voor de beleggende institutionele klanten, maar ook voor de via ING private banking beleggende particulieren.
Kosten en rendementsverwachtingen
Voor de dienstverlening gaat ING 85 basispunten per jaar vragen, kosten die achteraf per kwartaal in rekening worden gebracht. Daarbovenop komen de fondskosten, die per fonds verschillen. In het multi alternatives fonds zitten bijvoorbeeld wat hogere kosten omdat dit doorbelegt in andere fondsen, al bedingt LGT Capital Partners wel kortingen op de management fee’s die worden doorgegeven aan de beleggers. Daarnaast werken de verschillende fondsen met een uiteenlopende performance fee.
De verwachte rendementen verschillen natuurlijk eveneens per categorie en fonds, maar kunnen voor sommige fondsen oplopen tot boven de 10 procent.
De instapdrempel varieert per fonds, ING hanteert minimaal 125.000 euro. De portefeuille van een klant - binnen advies - kan bestaan uit meerdere fondsen. De verwachting is dat dat ook meestal zal gebeuren in de praktijk.
Timing
Gevraagd naar de timing, tegen een achtergrond waarin de waarderingen voor private equity hoog zijn en een toename van het aantal faillissementen kan drukken op toekomstige rendementen van private debt, zeggen Elshof en Kloeze dat ING de markt niet probeert te timen met de introductie van deze propositie.
Elshof: ‘We voegen dit niet toe omdat het juist nú interessant is om in private equity, private debt of real estate te beleggen. Het is een propositie die er überhaupt moest komen, los van de vraag of dit al dan niet het moment is voor die beleggingscategorieën.’ Kloeze: ‘Het gaat over de democratisering van private markten. Eerder was dit voorbehouden aan institutionele klanten en high networth individuals, nu zijn die mogelijkheden er ook voor een veel bredere doelgroep.’
Dat “dit” het moment is, heeft voor ING dan ook alles te maken met de verbeterde instrumenten die kunnen beleggen in private markten, zoals de Eltif (2.0) en evergreen fondsen. Daarmee kunnen illiquide beleggingen immers gemakkelijker aangeboden worden aan retailbeleggers. Kloeze: ‘In sommige fondsen is er sprake van enige mate van liquiditeit, zij het beperkt. En hoewel het niet wordt gegarandeerd, je kunt er eventueel uit als je zou willen. Al is dat echt niet de bedoeling: dit zijn producten voor klanten met een lange beleggingshorizon.’
De gekozen partners zijn allen grote partijen. ‘Zij onderkennen dat dit de manier wordt om private markten beschikbaar te stellen aan retailklanten in de toekomst’, verantwoordt Kloeze. ‘Ze zijn toegewijd aan de wet- en regelgeving rond ELTIF’s. En ze hebben schaal. We spraken bijvoorbeeld ook met een kleinere aanbieder, maar die dacht nog in op te richten feeder fondsen aan de kant van de bank, capital calls en hoge minimum bedragen. Ook was geen sprake van Nederlandse documentatie. Los van beperkte transparantie, zien wij veel nadelen aan de bestaande beleggingsoplossingen voor private markets: ze zijn veelal ook niet vanaf dag één volledig belegd en hebben te maken met j-curves.’
‘Van deze partijen weten we dat ze ons kunnen ondersteunen met informatievoorziening en uitleg richting onze adviseurs’, vult Elshof aan. ‘De keuze voor voor ELTIF’s en evergreen structuren neemt bovendien bepaalde administratieve tussenstappen en contractuele zaken weg.’
Pijpleidingen leggen
Om dat mogelijk te maken, moest ING wel her en der ‘wat pijpleidingen leggen’, zoals Kloeze het noemt. ‘Aan de achterkant nog best ingewikkeld.’ Elshof, opsommend: ‘Ze werken met afwijkende dealing calenders, niet alle partijen leveren informatie aan op de manier die past bij je eigen organisatie en back-office, noem maar op. Bij ETF’s is zoiets standaard geregeld. We hebben binnen operations geïnvesteerd om dit mogelijk te maken en fatsoenlijk te begeleiden. De democratisering van private markten loopt ook aan de achterkant volop.’
Deze beleggingsoplossingenkomen dus voort uit een samenwerking tussen ING en de eerder genoemde fondsmanagers, maar zouden in principe ook elders gedistribueerd kunnen worden. Wel heeft de bank met verschillende partijen exclusiviteit voor een bepaalde periode afgesproken.
Over de ambitie richting de toekomst zeggen Elshof, Kok en Kloeze dat er nog volop uitbreiding op komst is. ‘Er moest een propositie komen. Het hoeft niet volgende week af.’