Sinds enkele jaren is er een grotere beweging in de richting van hernieuwbare energie. Ook op de beurs is er een grotere vraag naar bedrijven met hogere ESG-scores (environmental, social and governance). De vraag is echter of “groenere” bedrijven een betere investering zijn, althans vanuit rendement-risico standpunt.
In een recente working paper onderzoeken David Ardia, Keven Bluteau, Kris Boudt en Koen Inghelbrecht exact die vraag. Ze bekijken dit vanuit het standpunt van “onverwachte veranderingen in de algemene bezorgdheid rond klimaatverandering” (unexpected media coverage, UMC genoemd). Ze bekijken daarbij meer dan 5 miljoen artikelen die tussen 2003 en 2018 in de Amerikaanse kranten zijn verschenen. Ze hebben hun data uitgezet tegenover belangrijke gebeurtenissen, zoals de verscheidene klimaattoppen (Copenhagen, Doha, etc.) of de voormalig Amerikaans president Trump die uit de Parijs-akkoorden is gegaan.
Wat is het effect van UMC op groene en bruine aandelenportefeuilles? Om dit beter te begrijpen, gaan we het verschil tussen groene en bruine (green minus brown, GMB) portefeuilles meten. Het antwoord is te zien in de onderstaande figuur. Er is een duidelijke positieve relatie tussen rendementen en UMC. Wanneer er meer (onverwacht) klimaatnieuws is, wordt het verschil tussen groene en bruine aandelen groter. Ook wanneer binnen industrieën gaan kijken, wordt het resultaat nog sterker: hoe groener een aandeel is, hoe positiever het reageert op het onverwacht nieuws.
Vanuit theoretisch standpunt is dat een logisch resultaat: bruinere bedrijven worden namelijk risicovoller wanneer bij negatief nieuws, en dit wordt snel verwerkt in de koers. Echter is het geen vanzelfsprekendheid dat onverwacht nieuws zo snel in de koers wordt vervat. Misschien toch een teken dat ‘de efficiëntemarkthypothese’ beter werkt dan we denken.
CEO’s die hun “groenheid” willen verbergen, zijn eraan voor de moeite. Inderdaad, bedrijven die geen emissie-informatie meegeven, worden in dezelfde categorie gestoken als de sectorgenoten. Beleggers gaan dus, via consensus, bepalen hoe ‘groen’ bedrijven zijn. Dus het achterhouden van informatie gaat, gelukkig, geen windeieren leggen voor bedrijven: groene bedrijven doen het beduidend beter dan hun bruine tegenhangers. Een financiële Anuna de Wever zijn, kan dus tot mooie resultaten leveren in een beleggersportefeuille. Meer nog, het gaat u beschermen tegen onverwachte klimaatnieuws.
Die interessante inzichten beperken zich echter niet enkel tot de beurs. Ook op de vastgoedmarkt is er een gelijkaardige trend te bespeuren. Huizen in een overstromingsgebied worden verkocht tegen een lagere prijs verkocht (of significant hogere prijs verhuurd). De klimaatsverandering is dus ook te voelen in het vastgoeddeel van een beleggersportfolio.
Prof. Dr. Gertjan Verdickt is professor aan de KU Leuven en Investment Officer kennisexpert. Hij schrijft over financiële economie en geschiedenis.