De Transatlantische relatie tussen de VS en Europa is sinds de introductie van het Marshall plan in 1948 niet meer zo slecht en fragiel geweest. Dat heeft Ian Bremmer, een gerenommeerde adviseur op het gebied van gepolitiek, gezegd tijdens een bezoek aan Amsterdam.
Bremmer sprak met Fondsnieuws in de marge van een presentatie voor klanten van Skagen Funds. Hij zei dat hij zich zorgen maakt over het langere termijnperspectief van Europa.
De Europese Unie, hetgeen hij het ‘grootste supranationale experiment’ uit de geschiedenis noemde, heeft het bijzonder zwaar. De Duitse bondskanselier Merkel heeft intern en extern veel steun verloren door haar uitnodiging aan vluchtelingen om naar Europa te komen, waardoor de ‘opstelling van ieder voor zich’ zeer manifest is geworden en de eenheidsgedachte sterk onder druk staat.
Bremmer die veel respect heeft voor het leiderschap van Angela Merkel, maar haar timing beroerd vindt, zegt dat zij van de Verenigde Staten geen enkele steun kreeg. Dat is volgens hem een bewijs van de zogenoemde ‘G-Zero World’, die hij vier jaar geleden in een boek voorspelde.
De ‘G-Zero World’ staat voor een multipolaire wereld waarin het Westen aan macht heeft ingeboet en er niemand meer is die de agenda van de wereldgemeenschap bepaalt en het ieder voor zich is.
In dat kader maakt Bremer zich ook zorgen over de transatlantische samenwerking. ‘De Verenigde Staten zijn niet meer zo geïnteresseerd en ook teleurgesteld in Europa, bij voorbeeld omdat de EU onverschillig was toen Oekraïne om economische steun vroeg.’
Het zal nog jaren duren voordat er een nieuw evenwicht in de wereld is ontstaan, wat maakt dat de geopolitieke onzekerheid groter is dan op enig moment sinds de val van de Berlijnse Muur. Of anarchie de overhand krijgt, of juist meer autoritaire en autocratische leiders, valt volgens Bremmer nog te bezien.
Over beleggen in de ‘G-Zero World’ zegt Bremmer tegenover Fondsnieuws: ‘In de oude wereld was beleggen een kwestie van kopen en verkopen. Je kocht goedkoop en verkocht duur. Je was vooral gericht op rendement.’
‘Nu gaat het niet meer om groei, maar om het managen van het risico. Dat betekent dat je in de dollar belegt, in de Verenigde Staten, in vastgoed en in delen van Azië, zoals het relatief geïsoleerde Japan. Daarnaast is het belangrijk onderscheid te maken tussen de winnaars en de verliezers. De energiesector is risicovol, beter kan je de Chinezen volgen die massief bezig zijn met de ontwikkeling van infrastructuur.’
‘En als de wereld fragmenteert en uit elkaar valt, dan zijn defensiebedrijven aantrekkelijk en technologie die je tegen cybercrime beschermt, maar ook nano- en biotechnologie zullen dan in ieder geval tot de winnaars behoren.’
In het Fondsnieuws-magazine van 17 februari wordt het volledige interview met Ian Bremmer afgedrukt.