De grafiek met daarin de marktverwachtingen over wat de Federal Reserve gaat doen en wat de centrale bank wil doen, is momenteel fascinerend. Ga er even rustig voor zitten.
Zoals Powell in zijn laatste FOMC-persconferentie benadrukte streeft de Fed naar een piekrente in deze verkrappingscyclus van boven de 5,0 procent om die rente vervolgens ten minste tot het einde van het jaar vast te houden. De markt stelt daar tegenover dat de Fed nooit boven die 5,0 procent uitkomt en de rente in ieder geval vanaf november gaat verlagen. Dat is een flinke mismatch.
Met het oog op het aankomende rentebesluit van de Fed, op 1 februari, verwacht ik dat Powell geen indicatie geeft dat een renteverlaging dit jaar een optie is. De enige uitzondering zou zijn als de Fed zich in de laatste weken bedacht heeft en verwacht dat een recessie aanstaande is, maar dat gaat niet gebeuren.
Wat is dan wél de reden dat markten renteverlagingen verwachten? Daar heb ik niet zomaar een antwoord op. Normaal gesproken zou ook hier de verwachte kans op een recessie een rol spelen. Maar het tegenovergestelde is waar. De jongste aandelenrally is gepaard gegaan met zowel een opwaartse bijstelling van zowat alle groeivoorspellingen, inclusief die in Europa en van de verwachte winstgroei die maar stug positief blijft. Sterker nog: voor de MSCI Wereldindex is de verwachte winstgroei in de voorbije weken gestegen van +5 procent naar +10 procent. Overigens zou de verwachting van de markt nog een stuk agressiever moeten zijn als ze toch die recessie verwachten, aangezien de Fed dan in rap tempo de rente verlaagt.
Stel er komt een recessie
Laten we, om de markt te kunnen begrijpen, er even vanuit gaan dat er inderdaad geen recessie komt. Welke ‘incentive’ zou Powell dan hebben om de rente toch, ondanks de stroom aan eerdere berichten die het tegendeel bevestigen, te verlagen? Ik kan maar één reden bedenken en dat is Goldilocks. De inflatie zakt als een wonder terug naar de 2 procent-doelstellingen en de economie groeit mondjesmaat door. Met de inflatie terug ‘on target’ kan de Fed de rente een stuk omlaag brengen zodat de groei minder hard, of zelfs niet meer, wordt geremd.
In dat geval moeten Powell & Co. dus heel erg overtuigd zijn dat de inflatie onder controle is. Maar het lijkt me bijzonder lastig die convictie te bereiken. Een aantal recente inflatie-datapunten op een rij:
De subindex voor prijzen in de ISM Services Index – zoals ook Powell heeft aangegeven gaat het nu vooral om loon-intensieve dienstensectoren gekenmerkt door een groot personeelstekort – staat onverminderd hoog en is amper gedaald sinds september.
In de onlangs gepubliceerde US Composite PMI, een belangrijke maatstaf voor de economische activiteit in zowel de dienstensector als de verwerkende sector (manufacturing), kwam naar voren dat de prijsdruk voor bedrijven juist weer is toegenomen.
De reële lonen krimpen nog steeds, maar aanhoudend sterke loongroei en dalende totaalinflatie zorgen voor een afname van die krimp. Dus koopkracht neemt dus in relatieve zin toe.
De eerste signalen dat de Chinese “heropening” een – al dan niet tijdelijk – prijsopdrijvend effect hebben druppelen binnen.
Tel hier nog eens bij op dat we het in verleden hebben gezien dat een grote inflatiegolf kan worden gevolgd door nog een grote golf wanneer de economie herstelt, en ik kan me zo maar voorspellen dat je als Powell geen risico neemt. Zeker niet als je bezig bent met het terugwinnen van het vertrouwen omdat je er zo gruwelijk naast hebt gezeten op de weg omhoog.
U begrijpt, ik wacht de FOMC meeting van 1 februari met spanning af om te zien of er ik echt helemaal naast zit.
Jeroen Blokland is oprichter van True Insights, een platform dat onafhankelijke research biedt om gediversifieerde multi-asset portefeuilles samen te stellen. Blokland was laatstelijk hoofd multi-assets bij Robeco. Zijn grafiek van de week verschijnt elke donderdag op Investment Officer.