We naderen het einde van het jaar en dus rollen de veelal nutteloze en vooral weinig moedige voorspellingen voor volgend jaar weer binnen. Ook voor 2024 denkt de meerderheid van (professionele) beleggers dat het rendement op aandelen ergens tussen de 5 en 10% uitkomt. Lekker dicht bij het historische gemiddelde dus. Helaas, het gemiddelde bestaat niet en dus is er een grote kans dat de meeste voorspellers er naast zitten.
Mijn (wellicht) ‘outlier’ voorspelling is die van een nieuwe liquiditeitsgolf die zorgt voor een verdere stijging van de aandelenmarkten en andere risicovolle beleggingen, maar tevens, en dat is wellicht nieuw, een snellere en majeure portfolio rebalancing teweegbrengt.
Hoewel centrale banken terughoudend zullen zijn, zelfs wanneer een recessie zich toch aandient, een kans die overigens niet te makkelijk moet worden verwaarloosd, om meteen weer QE in te zetten.
Echter, centrale banken hebben het geluk dat ze heel wat renteverlagingen door kunnen voeren voordat ze naar QE moeten grijpen om de volgende crisis of downturn te bezweren. Wanneer de Federal Reserve de rente volgend jaar met acht kwartjes zou verlagen, ligt de Fed Target Rate nog altijd op een respectable 350 basispunten.
In een omgeving waarin de Fed en andere centrale banken zich genoodzaakt voelen om de rente significant te verlagen en meer liquiditeit in het systeem te pompen doen risicovollere beleggingen het zeer waarschijnlijk goed.
Maar de dalende rentes roepen ook de vraag op hoe interessant obligaties nog zijn voor de lange termijn. Met schuldenratio’s die de spuigaten uitlopen en overheden die zelfs wanneer het economisch goed gaat – denk aan die bizarre 5% groei in de VS over het derde kwartaal – weigeren enige vorm van anticyclisch begrotingsbeleid toe te passen, moet je niet gek opkijken als beleggers vraagtekens zetten bij de houdbaarheid van schulden.
Het is dan ook geen toeval dat deboeken en analyses dat op dit thema inspelen (ik doe er zelf aan mee) inmiddels niet meer zijn aan te slepen. Afgaand op het centralebankbeleid sinds de Great Financial Crisis lijken vooral lagere rentes het devies op de schuldenhoudbaarheid te ‘garanderen.’ En ook aan het laatste heilige centralebankhuisje – een (overigens totaal arbitraire) inflatiedoelstelling van 2% - wordt mogelijk getoornd. Is het niet in 2024 dan wel later.
Structureel lage rentes, mogelijk hogere inflatie, en vrijwel zeker meer volatiliteit op de obligatiemarkt Wanneer dit de uitkomst is van de vraag hoe de almaar stijgende schuldenberg houdbaar moet blijven, zullen beleggers naar alternatieven voor obligaties gaan kijken. Mocht je de goede boeken over dit thema er eens op naslaan, dan kom je snel uit bij goud en andere schaarse beleggingen. Ik sluit niet uit dat beleggers in 2024 besluiten dat hun strategische portefeuille er toch iets anders uit moet gaan zien. Maar ik kan het totaal mis hebben natuurlijk. Wat het ook wordt, in ieder geval een fijn jaareinde gewenst.