De aarde zou eigenlijk water moeten heten, want onze planeet is voor 71 procent bedekt met water. Water in overvloed, maar slechts 1 procent van al dat water is schoon en toegankelijk zoet water. Daarvan gaat twee derde naar landbouw en ander voedsel. De behoefte aan water stijgt met de groeiende bevolking, een bevolking die ook nog eens meer vlees gaat eten.
Voor een kilo graan is ongeveer 1500 liter water nodig, voor een kilo vlees al snel tien keer zo veel. Mensen kunnen niet zonder water of lucht. Water en lucht zijn van niemand en dus van iedereen. De tragiek van dit gemeenschappelijke bezit is dat het daardoor wereldwijde vuilnisbakken zijn geworden.
Nu wordt water wordt in snel tempo duurder. In California zijn de waterprijzen dit jaar verdubbeld. De Nasdaq Veles California Water Index (NQH2O), bestaande uit een gemiddelde van vijf verschillende locaties van waterrechten staat nu op 936 dollar per one-acre foot. Die eenheid is voldoende om 1 acre aan land (ruim vierduizend vierkante meter) onder 1 foot (ruim 30 centimeter) water te zetten.
Oppervlaktewater raakt snel vervuild
Klimaatverandering komt tot uiting in extreme weersomstandigheden, waaronder dus ook extreme droogte zoals in Californië. Volgens NASA raken 21 van de 37 watervoerende lagen in de wereld uitgeput. Andere waterbronnen zoals oppervlaktewater raken in snel tempo vervuild. In China is ongeveer 80 procent van het oppervlaktewater niet drinkbaar en 90 procent van het grondwater in de grote steden is vervuild.
Er wordt te veel water verspild, er wordt te weinig water hergebruikt en er moet meer geïnvesteerd worden in leveringszekerheid. In de Verenigde Staten gaat 14 procent van het dagelijkse waterverbruik van huishoudens verloren door lekkages. In het verouderde stelsel van het Verenigd Koninkrijk is dat 25 procent, Londen nadert zelfs de 50 procent. Dat water wordt niet eens gebruikt, laat staat dat het beschikbaar is voor hergebruik. Dat terwijl volgens het World Resources Institute tegen 2025 twee derde van de wereldbevolking in gebieden leeft waar waterschaarste een probleem is. Dat is niet alleen in Californië, India of het Arabisch schiereiland, wereldwijd ontstaat er de komende vijftien jaar een kloof van maar liefst 40 procent tussen vraag en aanbod. De prijs van water kan maar één kant op en dat is omhoog.
Zoektocht naar schoon water
Als er niet genoeg schoon water is, moet er meer worden gecreëerd. Ontziltingsfabrieken zijn een dure oplossing. De kosten zijn vooral afhankelijk van de energiekosten, wellicht dat voldoende alternatieve energie ooit hier een bijdrage aan kan leveren. De marginale kosten van zon en wind zijn immers nihil. Er zijn ook nieuw ontziltingstechnologieën in ontwikkeling, zoals met behulp van grafeen. Daarmee kunnen op termijn zelfs woestijnen omgetoverd worden in geïrrigeerde landbouwgrond. Efficiënt watergebruik is daarbij essentieel.
Nu al zijn er technieken om met 90 procent minder water toch hetzelfde te blijven produceren. Ook hier helpt moderne technologie zoals het internet-of-things, slimme meters die in een systeem lekken opsporen en communiceren wanneer er voldoende water is. Bestaande infrastructuur upgraden zal ervoor zorgen dat er minder water verloren gaat.
Waterrijke landbouwgrond wordt in snel tempo schaarser. De beste manier om water te besparen in de wereld is door juist hier voedsel te verbouwen en dit te exporteren naar gebieden die te kampen hebben met droogte. Nu wordt voedsel maar al te vaak verbouwd in de droge gebieden, die daar in nog sneller tempo veranderen in woestijnen. In Californië wordt 80 procent van alle amandelen in de wereld geproduceerd. Alleen amandelen verbruiken daar al 10 procent van al het beschikbare water. Die amandelen kunnen beter worden verbouwd in gebieden met een overschot aan water.
Tijd voor een Water Footprint
Net als de Carbon Footprint is er ook zoiets als de Water Footprint. Steeds meer bedrijven letten op hun waterverbruik, ook omdat water steeds duurder wordt. Uit een stresstest op de waterprijzen blijkt dat stijgende waterprijzen maar liefst de helft van alle bedrijfswinsten in de wereld raakt. Volgens de Wereldgezondheidsorganisatie levert elke dollar die wordt geïnvesteerd in water en sanitaire voorzieningen maar liefst 4,30 dollar op. In het infrastructuurplan van Biden gaat 55 miljard dollar naar de verbetering van de waterinfrastructuur en andere water gerelateerde investeringen.
Bedrijven die producten maken om water te besparen en te filteren zullen daarvan profiteren. Investeren in die bedrijven is investeren met impact, hun producten hebben immers een positieve impact, zowel op de maatschappij als het milieu. En dergelijke beleggingen worden populair, verwacht mag worden dat daar in de komende jaren meer geld naar toestroomt en dat is allemaal goed voor het uiteindelijke rendement.
Han Dieperink is zelfstandig belegger, consultant en kennisexpert van Fondsnieuws. Hij was eerder in zijn loopbaan chief investment officer van Rabobank en Schretlen & Co. Hij is thans actief als chief commercial officer bij Auréus Vermogensbeheer. Dieperink geeft zijn analyse en commentaar op economie en markten. Zijn bijdragen verschijnen op dinsdag en donderdag.