De Amerikaanse Federal Reserve verhoogde de rente woensdagavond nog eens met 75 basispunten tot 3 à 3,25 procent. Er komt nu echt een einde aan het gratisgeldbeleid.
En de Fed is niet alleen, want ook de Zweedse Riksbank verhoogde de rentevoet dinsdag in één keer met 1 procentpunt tot 1,75 procent. De ECB blijft vooralsnog talmen, hoewel in de wandelgangen te horen is bij vermogensbeheerders dat de ECB nu écht eens moet doorpakken.
Het is duidelijk dat de Fed doet wat ze belooft heeft: de rente optrekken ten koste van de economische groei. De situatie ziet er heel anders uit dan in 2021: toen overspoelden niet alleen de monetaire overheden maar ook de regeringen overal ter wereld de markten en consumenten met gratis geld. Diep negatieve rentes waren het gevolg.
De goudprijs bereikte in augustus 2021 een hoogtepunt boven 2000 dollar. Die situatie viel perfect samen met een diep negatieve rente. Ondertussen staat de reële rente in de VS weer een heel stuk boven de 1 procent. Een gamechanger van jewelste.
Volgens topeconoom Olivier Blanchard is de werkloosheidsdrempel waarboven de inflatie niet meer stijgt (de fameuze NAIRU voor “non accelerating inflation rate of unemployment”) 5 procent in de Verenigde Staten, wegens de historische kloof tussen het overschot aan werkaanbiedingen tegenover de vraag (meer dan 5 miljoen).
Volgens de voormalige hoofdeconoom van het IMF zal de werkloosheid (momenteel 3,6 procent) ten minste 6 procent moeten bedragen wil de FED de inflatie onder de knie krijgen.
Besef
Thomas Planell, beheerder bij DNCA, stelt het als volgt in een researchpaper: ‘sinds dinsdag beseffen de beleggers dat er voor de centrale banken niets anders opzit dan een armageddon tegen de inflatie. Zij zullen hun verwachtingen van de finale rente wellicht moeten bijstellen (vandaag verwacht rond 2,5 procent voor de ECB en tussen 4 en 5 procent voor de FED tegen eind 2022) en tegelijk hun winstverwachtingen matigen. Nu de bewustwording van een ernstig recessiescenario groter wordt, is een paradoxale opvering van de waardering van aandelen niet uitgesloten naarmate de winstverwachtingen wegzakken en de risicopremies stijgen. Dat is het zogenaamde “Molodovsky-effect” dat we vaak zien in de aanloop naar het echte dieptepunt van een bear market …’
De liquiditeit begint overal op te drogen en dat is geen ideale situatie voor financiële activa. Aandelen, obligaties, allemaal hebben ze te lijden onder cashflows die tegen hogere rentes verdisconteerd worden. Uiteraard hebben de groeigevoelige aandelen, waarvan de cashflows ver in de toekomst liggen, hier het meest onder te lijden, maar een hogere rente en inflatie treft nu eenmaal alle financiële activa. Laten we daar vooral niet naïef over zijn. Onderzoek van Credit Suisse van een tiental jaar geleden wijst uit dat aandelen in een ‘sweet spot’ zitten tussen 2 en 4 procent inflatie. Daar zitten we nu een stuk boven, hoewel de meeste waarnemers verwachten dat de inflatie de komende jaren zal terugvallen, maar een heel stuk boven de trend van de afgelopen tien jaar zal blijven.
Alternatieven
Talrijke vermogensbeheerders en asset allocators waarmee Investment Officer spreekt, brengen in hun allocatie nu meer alternatieve beleggingen onder. Vooral private debt, infrastructuur, grondstoffen en vastgoed komen in aanmerking. Die beleggingen hebben echter een volledig anders risico-rendementsprofiel dan de traditionele genoteerde financiële activa en vereisen meer proactiviteit in de portefeuilles.