Het Nederlandse hedgefonds Mint Tower speelt onder meer in op het verschil tussen de verwachte en de daadwerkelijke beweging van aandelen. ‘Het zijn de onverwachte bewegingen waar we het meest van profiteren.’
Muur na muur werd de afgelopen jaren doorgebroken in het huidige kantoor van Mint Tower Capital. Het hedgefonds groeide keer op keer uit zijn jasje, dus geregeld werd extra ruimte bij het kantoor op Beursplein 5 getrokken met uitzicht op de voormalige handelsvloer van de Nederlandse beurs.
De eerste jaren waren moeizaam, maar toen Optimix in 2014 op de deur klopte en na een uitvoerige due diligence het Mint Tower Arbitrage Fund aan zijn portefeuille toevoegde, begon het hedgefonds meer serieuze vormen aan te nemen. ‘Na een jaar of vijf neemt de markt een financieel product serieus’, concludeert Wilrik Sinia in een gesprek met Fondsnieuws.
Daar hadden hij en de overige drie partners ook rekening mee gehouden toen ze in 2010 voor zichzelf begonnen. De afdeling waar ze werkten werd opgeheven na de overname van ABN Amro door RBS. Ze besloten de strategie die ze in tien jaar tijd hadden opgezet, uitgevoerd en doorontwikkeld, voort te zetten onder een eigen naam. De strategie kenden ze. Ze zagen het als uitdaging om te kijken of ze die ook zelfstandig van de grond konden krijgen.
Bovendien, zo vertelt Sinia, hadden ze inmiddels kennis en ervaring opgedaan met het gebruik van arbitrage als methode om veilige rendementen te bereiken. Beleggers wilden weer rustig kunnen slapen. Dat sloot aan op de strategie die de drawdown en de correlatie met aandelen en obligaties probeert te beperken door te handelen op cross-asset volatiliteit door gehedgede call- en putopties op aandelen en indices te kopen, eventueel in combinatie met converteerbare obligaties.
Grote ambities
Voorlopig is het fonds nog altijd te klein om op het schap te liggen bij ‘een Harvard Endowment’, weet Sinia, maar die ambitie heeft de Amsterdamse club wel. Een eerste stap in die richting is dat het sinds een jaar ook handelt op de Amerikaanse beurs en beurstijden.
Sinia: ‘De Amerikaanse derivatenmarkt is denk ik tien keer zo groot als de Europese. Sommigen zeggen zelfs twintig keer, doordat veel internationale beleggers de S&P gebruiken als benchmark. En voor wat wij doen, wil je in zo veel mogelijk liquide markten handelen.’
Nu, op een maandagmiddag begin oktober, is ongeveer driekwart van de personeelsleden aanwezig. Ze zijn verdeeld over de bureaus met talloze schermen die nodig zijn om de bewegingen op het gebied van volatiliteit, obligaties, dividend, aandelen en valuta’s in de gaten te houden. Het is er rustig, aansluitend op het kabbelende beurskarakter van dat moment. Het rendement van het fonds tot en met september staat op 1,35 procent.
Niets wijst erop dat de AEX twee dagen later zal dalen naar het laagste niveau sinds februari en ook de beurzen wereldwijd ‘een kleine correctie’ te verduren krijgen. Mint Tower, dat long volatility zit, wint iets maar niet enórm. Het fonds zit namelijk niet in kortere volatiliteit, zoals de VIX, maar in 1-jaarsvolatiliteit.
Langlopende opties reageren minder heftig op een beursbeweging zoals begin oktober. Daar staat het voordeel tegenover dat de kans dat er binnen een jaar tijd iets gebeurt, groter is dan binnen een kortere termijn, zo is de gedachte van Mint Tower.
Heftigere volatiliteit
Meer outperformance dan begin oktober zal het fonds halen als de bewegingen heftiger worden of de beurzen voor een langere periode onder druk komen te staan, waardoor de volatiliteit doorzet en toeneemt. De calls of puts op indices, individuele aandelen of andere effecten worden dan meer waard en het hedgefonds verdient aan die waardevermeerdering. Een dergelijk grote beweging gebeurt volgens hoofd sales Bart Bijmolen niet in twee dagen tijd. ‘Geen belegger is in paniek geraakt begin oktober.’
Dat is overigens geen teleurstelling voor het fonds, stelt hij. Het streeft naar kapitaalbehoud, weinig correlatie met aandelen en obligaties, een rustig verlopende, opgaande winst-en-verlieslijn en een gemiddeld jaarlijks rendement van 5 procent in drie tot vijf jaar. Dan hoort dit erbij.
Tijdens kabbelende beurzen moet het Amsterdamse bedrijf het vooral hebben van de volatiliteit van individuele bedrijven in combinatie met zogenaamd ‘gamma-trading’: een technische term voor het uithandelen van volatiliteit. Bijmolen: ‘Door gedurende de dag continu de verschillende in waarde veranderende optieposities opnieuw te hedgen met onderliggende stukken om het marktrisico gelijk te houden, kunnen we onze optiepremies terugverdienen. Stel dat wij hebben ingezet op een procentbeweging van een aandeel en het beweegt dat, dan kost die optie ons niks. Beweegt het méér, dan winnen we wat. Beweegt het minder, verliezen we wat.’
Dat gaat meestal om ‘een paar puntjes’ beaamt Sinia, maar het levert ook weleens klappers op, zoals bij Volkswagen enkele jaren terug. ‘Die fraude was voor ons een mooie transactie’, blikt hij terug. Bijmolen: ‘De opties op Volkswagen waren relatief goedkoop omdat autobedrijven begin 2015 flink waren opgelopen en diverse beleggers callopties schreven vanwege de reeds opgelopen aandelenkoers of putopties omdat ze op een lager niveau wel weer exposure wilden opbouwen.’
Doordat er veel opties in de markt waren, labelde het computersysteem van het hedgefonds de volatiliteit als laag ten opzichte van het historisch gemiddelde en de index, en daarmee als ondergewaardeerd. Wat volgde, was een enorme val van het aandeel bij het aan het licht komen van het dieselschandaal. Bijmolen: ‘Doordat we de beweging laag hadden ingekocht, verdienden we enorm.’ Sinia: ‘Zoiets is puur technisch: zijn opties modelmatig goedkoop? Ook wij hadden er geen idee van dat er bij Volkswagen slecht nieuws in de lucht hing.’
TomTom
Recenter won Mint Tower op de heftige koersbeweging van TomTom in september. Ook nu was de beweeglijkheid relatief goedkoop, waardoor het hedgefonds pluste toen TomTom kelderde.
Al met al heeft de club zo’n 150 verschillende posities in beweeglijkheid. ‘Maar’, zo verzucht Sinia, ‘het hedgefonds kan zichzelf het beste laten zien als de lampjes gaan knipperen. We zijn geen lijkenpikkers, maar het zijn vaak de onverwachte bewegingen waar wij het meest van kunnen profiteren.’
En daar is vraag naar, zo blijkt uit de groei van het bedrijf en het fonds. In 2010 begonnen de vier met 10 miljoen euro op de balans, inmiddels zit er ruim 300 miljoen euro in de strategie. De helft van het fondsvermogen is afkomstig van vermogensbeheerders in binnen- en buitenland.
Sinia: ‘Als je begint, dan zeggen ze: laat eerst maar eens zien wat je kunt. Om vijf jaar later te horen: Die jongens doen het al twintig jaar. We hebben onze geschiedenis terugverdiend.’