‘Ik vind het een uitermate gevaarlijke langetermijnbelegging omdat de markt zich nog steeds verkijkt op de geopolitieke, democratische en demografische situatie. Ook de corporate governance is een ramp. Daarom blijf ik weg uit China en blijft Amerika afgetekend de beste keuze voor beleggers. Dat was 15 jaar geleden zo en dat is het nog steeds vandaag’.
‘Beleggers in Chinese activa dansen op een vulkaan. Gezien de zwakke langetermijnvooruitzichten mogen beleggingen in China enkel opportunistisch zijn. Op de beurs leiden alle wegen naar de VS.’
Dat zegt Jan Longeval, docent, auteur en onafhankelijk consultant en tevens Investment Officer kennisexpert, in een podcast met Investment Officer.
‘Voor mij blijven de Verenigde Staten als belegging nog steeds de place to be omwille van de diepte van de markt, het innovatievermogen en de goede governance. China vind ik ondanks de lage waardering een heel gevaarlijke langetermijnbelegging.’
Longeval schetst de historische contouren van de huidige situatie in China en de dreiging met Taiwan.
Longeval verwijst naar de catastrofale demografische vooruitzichten voor China, waar de bevolking zal halveren en de arbeidsbevolking een gestage daling heeft ingezet van 900 miljoen richting 300 miljoen mensen. China heeft ook een groot governance probleem. ‘Na vier decennia van liberalisering schroeft Xi Jinping China’s kapitalistische tendensen terug. De CCP heeft haar greep op de privésector versterkt en haar eigen (ed-)tech en gaming sector vernietigd. Xi Jinping steekt zijn fundamentele communistische ideeën niet onder stoelen of banken.
Hij is een ideoloog die het succes van de privésector tolereert zolang het het communistische nirwana niet in de weg staat. Hij heeft een totalitair regime geïnstalleerd dat gebruik maakt van onderdrukking, censuur, propaganda en manipulatie van officiële statistieken. Zijn extreme zero-covid beleid, gebruikt om totale controle over de bevolking op te leggen, heeft een averechts effect gehad en heeft geleid tot de grootste volksopstand sinds de studentenprotesten van 1989. China boekt weliswaar vooruitgang op milieugebied, maar het bestuur, de G in ESG, laat sterk te wensen over, ook een gegeven dat beleggers in gedachten moeten houden.’
Vastgoed
Een andere reden die Longeval aanhaalt om sceptisch te zijn tegenover een belegging in China, is de vastgoedzeepbel. ‘Een andere reden om argwanend te zijn ten aanzien van beleggen in China is de situatie op de vastgoedmarkt. Beleggen in vastgoed is diep ingebed in de Chinese cultuur en is er een sterk statussymbool, niet in het minst voor het mannelijke deel van de bevolking. In het licht van de wet der grote getallen heeft China merkwaardig meer mannen dan vrouwen (circa 33 miljoen) door het massale aborteren van vrouwelijke baby’s als gevolg van de One Child Policy. Eigenaar zijn van vastgoed verhoogt hun huwelijkskansen. Chinese burgers beleggen nauwelijks in aandelen. Hun vermogen bestaat gemiddeld voor 78 procent uit vastgoed. De rest staat op rekening bij de banken. Door de alomtegenwoordige speculatie is de markt totaal overgewaardeerd, een accident waiting to happen.’
Annexatie
Longeval denkt ook dat de annexatie van Taiwan binnen de vijf jaar zal gebeuren. ‘De Revolutie van het Witte Blad versterkt deze visie omdat het voor Xi, indien die zijn vel zou moeten redden, de ultieme bliksemafleider is. Indien en wanneer dit gebeurt, zal de deglobalisering op lichtsnelheid komen. Maar zelfs indien dit scenario zich niet voltrekt, is groeiende deglobalisering een feit.
Kritische productie wordt alom gereshored. Tal van landen hebben een Chips Act uitgevaardigd om de productie van geavanceerde chips op eigen bodem te krijgen. Het Westen werkt in ijltempo aan de eigen ontginning van zeldzame aardmetalen en aan alternatieven. Amerika is zich volop aan het herindustrialiseren. Door de revolte bij Foxconn wordt Apple en de wereld met de neus op de feiten gedrukt dat het succesmodel waarbij alle productie naar het verre buitenland wordt overgeheveld zijn beste tijd heeft gehad. Zeker wanneer dit verre land een enorm geopolitiek risico presenteert, zoals China. Beleggers doen er goed aan om in te zetten op westerse bedrijven die profiteren van de herindustrialisering in eigen regio.’