‘Hedgefondsen bieden niet de oplossing voor alle problemen, noch staan ze garant voor dubbelcijferige rendementen, maar ze worden wel steeds interessanter in een gediversifieerde portefeuille.’
Dit zegt cross-asset strateeg Philippe Ferreira (foto) van Lyxor Asset Management, in een gesprek met Fondsnieuws in Amsterdam.
Rally aan limiet
Hedgefondsen hebben de laatste jaren onder vuur gelegen. Tijdens de kredietcrisis kampten veel fondsen met hoge leverage. De matige resultaten gedurende de crisis - bij uitstek de tijd dat deze fondsen zich zouden moeten bewijzen als ‘hedge’ - wijt Ferreira onder meer aan de geforceerde schuldafbouw in de sector en kwantitatieve verruiming door centrale banken.
Vervolgens ontstond tumult over de relatief hoge beheers- en prestatievergoedingen in de sector. Pensioenbeleggers als het Amerikaanse CalPers en Nederlandse PFZW zeiden hun allocatie naar de sector af te willen bouwen.
In de tussentijd kenden traditionele beleggingscategorieën als aandelen en obligaties jaren van buitengewoon goede rendementen. ‘Maar na jaren van rallies lijken ze hun limiet te hebben bereikt’, aldus Ferreira.
In outlooks van grote fondshuizen wordt er tegenwoordig ook op gehamerd dat beleggers de komende jaren met minder genoegen moeten nemen. Robeco zei in een meerjarige outlook deze week voor aandelen niet meer dan 5 procent te verwachten, terwijl voor obligaties een negatief rendement van min 3 procent wordt voorzien.
Daar komt bij dat vraagtekens geplaatst kunnen worden bij de veronderstelde voordelen van diversificatie door aandelen en obligaties te combineren in een portefeuille. Afgelopen maanden stonden beide categorieën gelijktijdig onder druk.
Een nieuwe tijd
In een recent rapport ‘A new era for hedgefunds’ beargumenteert Ferreira dat dit precies de omgeving is waarin de diverse alternatieve strategieën van de fondsen zich kunnen bewijzen, zowel redementsverhogend als risicoverlagend.
Uit een doorrekening van drie mogelijke scenario’s voor de komende jaren concludeert hij dat voor de sector als geheel een jaarlijks rendement van circa 5 tot 6 procent boven op de risicovrije rentevoet is te behalen.
Beleggers lijken het met hem eens te zijn, getuige de groei die de hedgefondssector doormaakt. ‘De toename van de assets under management tot een orde van 3 biljoen dollar spreekt de kritiek tegen’, aldus de hedgefondsspecialist.
Ooit waren hedgefondsen meer iets voor de vermogende particulier, maar nu komt 70 procent van de vraag van institutionele beleggers, vervolgt hij. Met de professionalisering van de sector is ook de liquiditeit en informatievoorziening verbeterd.
Ook neemt Ferreira waar dat alternatieve strategieën meer en meer geïntegreerd worden in de traditionele zuilen van aandelen en obligaties. Zo kan een deel van de aandelenweging worden gealloceerd naar long-short strategieën of die van obligaties naar arbitrage strategieën in vastrentende waarden.
Rendement nodig
Wat betreft de ultra-lage rente worden vaak parallellen worden getrokken met de situatie in Japan in de jaren negentig. Japanse institutionele beleggers hadden weinig andere keuze dan zich toe te leggen op alternatieve strategieën. Bijvoorbeeld CTAs, die proberen in te spelen op bewegingen op de termijnmarkten, zagen enorme groei.
Dat is wat Ferreira ook hier ziet gebeuren. ‘We hebben rendementen nodig om de pensioenen uit te betalen’, vat hij samen.
Echter, het Nederlandse bestuursmodel voor pensioenfondsen werpt weerstand op, stelt Joost Wijstma, director bij Lyxor voor de Nederlandse markt. ‘In het Verenigd Koninkrijk kijken pensioenfondsen hier veel opportunistischer naar en worden hedgefondsen eerder in de allocatie opgenomen.’
Pensioenbeleggers zijn in Nederland gescheiden van de pensioenfondsbestuurders. Waar de eersten graag in hedgefondsen zouden willen beleggen, worden ze teruggefloten door de laatsten. En die laten zich op hun beurt weer vaak leiden door toezichthouders en tendensen in de media of onder deelnemers.
Lyxor, dat ook producten als funds-of-hedgefunds aanbiedt, adviseert de allocatie naar hedgefondsstrategieën in elk geval op te trekken.
Ferreira: ‘Het kan niet de weging van bijvoorbeeld obligaties overtreffen vanwege capaciteitsprobelemen, maar 10 a 15 procent zien we voor een pensioenbelegger als redelijk. Partijen zoals private banks kunnen hoger gaan.’