We beginnen steeds meer fusies en overnames (M&A) te zien op de financiële markten. Twee fusieverhalen zijn bijvoorbeeld Veolia, dat een gewaagd (en geweigerd) overnamebod op Suez lanceert in Frankrijk en Bankia en Caixa Bank in de Spaanse banksector, die toenadering tot elkaar zoeken. Gilead koopt Immunomedics voor maar liefst 21 miljard dollar. Wijst dit erop dat we eerder aan het einde van een beurscyclus zitten, zoals in het verleden ook al gebeurd is?
In het huidige klimaat is het bijzonder aantrekkelijk om overnames te doen. Aandelenkoersen staan bijzonder hoog in vele sectoren die geprofiteerd hebben van het coronavirus. Aandelen kunnen dus als pasmunt worden gebruikt voor deals. Wie bankschulden wil aangaan ter financiering van deals, kan gebruik maken van de ultralage rente om geld te lenen. Vaak wordt er zelfs geld opgehaald op de markt tegen ultralage obligatierentes zonder dat er een concrete nood aan is. Gewoon ‘voor de heb’ dus.
Cyclus
Volgens sommige waarnemers is de fors aantrekkende M&A activiteit een slecht voorteken voor de markten. Dat schrijft marktwaarnemer Mark Hulbert in een recente analyse. M&A activiteit komt er in golven, en de vorige golven zijn alvast allemaal slecht afgelopen voor de prestaties van aandelen, stelt hij.
Hulbert verwijst specifiek naar de SPACS als aanjager van deze golven. Dit staat voor de Special Purpose Acquisition Companies. In feite zijn deze vennootschappen lege dozen, in de zin dat ze geen operationele activiteiten ontplooien. Ze werden enkel opgericht om geld op te halen, waarmee ze andere reeds bestaande bedrijven kunnen overnemen.
Hulbert wijst erop dat tot en met 3 september dit jaar al 84 SPACS 33,9 miljard dollar hebben opgehaald. In het volledige jaar 2019 waren dat er nog maar 59 die in totaal ‘slechts’ 13,6 miljard dollar hadden opgehaald.
Maar op dit moment zijn de SPACS wel heel erg populair. Het doet wat denken aan verschillende totaal onbekende bedrijven die tijdens de internetbubbel naar de beurs trokken, maar die eveneens geen enkele operationele activiteiten hadden. Enkel een ‘dotcom’ in de naam volstond.
Aandelen
Zoals we in de inleiding al schreven, worden dure aandelen vaak als ruilmiddel gebruikt bij zulke transacties. Hoge koersen zijn uiteraard aantrekkelijker dan lage koersen, omdat de aandeelhouders zo minder verwaterd worden. Dealogics heeft volgens Hulbert uitgerekend dat maar liefst 23 procent van de M&A activiteit (in dollarvolume) werd geregeld in aandelen. Dat is bijna dubbel zoveel als in dezelfde periode in 2017.
CFO’s
Deze deals worden uiteraard bekokstoofd door de CEO’s van de bedrijven. In het verleden is gebleken dat deze CFO’s feilloos aanvoelen wanneer de aandelen van hun bedrijf te duur gewaardeerd zijn en wanneer het ‘moment’ is gekomen om een deal door te drukken. In combinatie met lage rente zorgt dit voor een extra krachtige cocktail.
In het verleden zijn dergelijke golven dus voor beleggers een voorbode geweest om op te passen. Toch is het nooit eenvoudig om historische parallellen te trekken. De beurcorrectie van maart werd uitgelokt door een exogene factor, het coronavirus. Op dat moment was er met de economie niets mis. In 2000 kwamen we uit een heel lange expansie; nu komen we uit een recessie/depressie. Toen werd de rente systematisch verhoogd, terwijl die vandaag extreem laag staat.
Bovendien is er sindsdien zoveel geld in het systeem gepompt dat ergens naartoe moet. Het valt te verwachten dat de broodnodige ‘correctie’ van de technologieaandelen eerder zal gebeuren door een stagnatie/consolidatie dan een zware correctie. De industriële waarden in de Dow Jones en andere meer ‘klassieke’ aandelen zullen nu waarschijnlijk aan hun inhaalbeweging beginnen. De valueaandelen kunnen daarbij een (kortstondige?) outperformance neerzetten. Op dit manier hoeft een M&A golf niet per se catastrofaal af te lopen. En vergeet niet: in deze tijden moet je reële activa hebben.
Han Dieperink verwoordt het zo in zijn jongste newsletter: ‘Er is vrijwel zeker sprake van een zeepbel, maar dan wel één die nog veel verder kan worden opgeblazen. Eerdere zeepbellen werden meestal doorgeprikt door de centrale bank. De kans daarop is de komende jaren klein. Bovendien is de wereld in de afgelopen zes maanden voorgoed veranderd in het voordeel van tech. Er komt nog meer liquiditeit: in september wordt waarschijnlijk de Cares 2-Act goedgekeurd (1,5 tot 2 biljoen). Naast de Amerikaanse economie herstelt nu ook de wereldeconomie sneller dan eerder gedacht…’