Vermogensbeheerders maken steeds meer fouten in hun rapportages aan DNB over de hoeveelheid kapitaal die zij moeten aanhouden. Het aantal herrapportages steeg vorig jaar met 14 procent tot 3412. Voor dit jaar verwacht de toezichthouder geen significante verbetering.
De Nederlandsche Bank (DNB) houdt prudentieel toezicht op beleggingsondernemingen en beleggingsinstellingen, wat met name inhoudt de deze partijen (338 vergunninghouders) elk kwartaal over hun financiële gezondheid moeten rapporteren. Die rapportages draaien om de berekening van de wettelijke hoeveelheid kapitaal die een vermogensbeheerder moet aanhouden. Dat is voor de meeste partijen een bedrag zo groot als een kwart van de jaarlijkse vaste kosten. ‘Vermogensbeheerders moeten in staat zijn om aan hun verplichtingen te voldoen. De klant moet daarop kunnen rekenen’, zegt Aerdt Houben, divisiedirecteur Toezicht Grootbanken, Beleggingsondernemingen & Betaalinstellingen, in gesprek met Investment Officer. ‘Wij willen geen faillissementen in de vermogensbeheersector, punt.’
De kwaliteit van de rapportages over de prudentiële eisen wordt echter slechter, zo signaleert de toezichthouder. ‘Er wordt vaker te laat gerapporteerd en vervolgens bevat bijna elke rapportage wel een of meer fouten. Dan worden bijvoorbeeld de regels voor de aftrekbare kosten niet goed toegepast. Of men neemt uitbestedingen niet mee in de berekening van de vaste kosten. Maar het uitbesteden van bijvoorbeeld IT, wil natuurlijk niet zeggen dat je er dan geen vaste kosten meer aan hebt.’
Bij fouten is vervolgens een herrapportage nodig. Dat aantal herraportages steeg vorig jaar met 14 procent tot 3412. ‘Dat is dus niet de datakwaliteit waarnaar we streven. Onze zorgen over die datakwaliteit hebben we vervolgens ruim gedeeld in de sector, maar helaas zullen we dit jaar geen significante verbetering zien. Waarschijnlijk komen we uit op rond de 3000 herrapportages.’
Kapitaaltekorten
Naast fouten in de rapportages maakt DNB zich ook zorgen over de kapitaaltekorten zelf. Die volgen deels uit de eerder genoemde fouten, maar niet allemaal. Houben: ‘In 2023 heeft zich zeventig keer een tekort voorgedaan. Dat is veel te vaak. Men vaart te scherp aan de wind en dat is niet verstandig.’
Tot slot spant DNB zich in om het proces dat leidt tot de rapportages te verbeteren. Houben stelt dat bij veel vemogensbeheerders noodzakelijke processtappen niet goed zijn ingeregeld, zoals het vierogenprincipe en de verantwoordelijkheid op bestuursniveau van de rapportage. Met het oog op het rapportageproces heeft DNB onlangs een aantal good practices gepubliceerd.
Hogere kosten
Goed rapporteren noemt Houben ‘een kwestie van basishygiëne’. Met een slechte datakwaliteit snijdt de sector zichzelf in de vingers, vindt hij, dat zou immers ook het vertrouwen in de sector kunnen schaden. Bovendien wordt toezichthouden op deze manier niet goedkoper, maar duurder, en dat zijn kosten die de sector zelf moet opbrengen. ‘DNB werkt er voortdurend aan om het toezicht lichter, gerichter en efficiënter te maken. Onder meer digitalisering geeft daartoe ook de mogelijkheden. Maar medewerking van de sector is ook nodig. Die moet de relatie met DNB als een serieuze opdracht blijven beschouwen.’
En daar lijkt het soms niet op, vindt Houben. In ieder geval zou datakwaliteit hoger op het prioriteitenlijstje van vermogensbeheerders moeten staan. Immers: ‘De kwaliteit van de rapportages is de laatste vijf jaar alleen maar slechter geworden.’ Dat heeft er mede toe geleid dat de afdeling die op deze kapitaalvereisten handhaaft in die periode is gegroeid van 13 naar 21 medewerkers.