Nu de nadruk in het reflatiebeleid meer op economische groei en een hogere inflatie ligt, eventueel ten koste van wat hogere rentes, zijn de perspectieven voor obligaties minder gunstig, aldus Rabo-cio Han Dieperink.
Inflatie is de grote vijand van obligaties, zegt hij in een update over de financiële markten.
‘In de afgelopen jaren profiteerden obligaties nog van het reflatiebeleid, omdat er koerswinsten konden worden geboekt dankzij de dalende lange rente. Nu de nadruk in het reflatiebeleid meer op economische groei en een hogere inflatie ligt, eventueel ten koste van wat hogere rentes, zijn de perspectieven voor obligaties minder gunstig.’
Van reflatie, of financiële repressie, is sprake als de korte en de lange rente structureel beneden de nominale groeivoet van de economie liggen. Het is een beproefd middel om een schuldenprobleem geleidelijk op te lossen. Reflatieperiodes kunnen lang aanhouden, wijst Dieperink.
‘In de twee vorige grote reflatieperiodes verloren obligatiebeleggers veel koopkracht. Begin 20e eeuw zat de pijn vooral in de staart, geholpen door de Duitse hyperinflatie. De pijn was echter groter in de reflatieperiode die liep vanaf de Tweede Wereldoorlog tot begin jaren tachtig. Toen verloren houders van obligaties circa twee derde van hun koopkracht.’
Binnen de beleggingsmix blijft zijn voorkeur dan ook uitgaan naar aandelen.