‘Het feit dat de overheid soms achterblijft en financiële instellingen sneller gaan, en dat ook moeten vanuit de toezichthouders, daar zie ik een risico in. Want waar is dan het grotere plan van de overheid om de klimaattransitie op een inclusieve manier te laten verlopen? Dat grotere plan, daar kijk ik erg naar uit.’
Maryse Hazelzet (foto), senior adviseur duurzaamheid bij de Nederlandse Vereniging van Banken (NVB), kijkt terug op de VN-klimaatconferentie COP26, en zegt over de rol van de overheid: ‘Je ziet hier, denk ik, heel duidelijk dat de overheid vanwege politieke besluitvorming die beslissingen niet kan nemen. Want dat doet pijn en is moeilijk te verantwoorden naar de achterban. De financiële sector ziet wel degelijk de risico’s daarvan in. Zij weet dat hoe langer we wachten hoe meer het gaat kosten.’
Hazelzet doet haar uitlatingen in het kader van de podcast-serie “Expeditie Toekomst”, die Nikki Trip voor Fondsnieuws onderneemt. Daarbij stelt zij vertegenwoordigers van asset owners en asset managers de vraag waarom de klimaattransitie niet sneller kan en wat partijen tegenhoudt om zo snel mogelijk in hun beleid CO2-neutraal te worden, zoals in het Klimaatakkoord van Parijs is vastgelegd.
De beleidsadviseur vindt dat gelet op de wat vage rol van de overheid het zo belangrijk is dat er keuzes worden gemaakt en dat de regie wordt gepakt. ‘Ik deel dus wel de teleurstelling, maar wat je wel ziet is dat bijvoorbeeld de financiële sector opstaat met zo’n “Net zero banking alliance”, onder leiding van Mark Carney, voormalig governeur van de Bank of England. Daarmee hebben veel banken, ook veel grote banken, zich gecommitteerd. Dat is een hele positieve ontwikkeling, want ze hebben zich ook gecommitteerd aan reductie doelstellingen. Wat je dus ziet is dat overheden er niet helemaal uitkwamen op de COP26, maar dan de financiële sector zegt er moet iets gebeuren en wij gaan onze klanten hierbij helpen.’
In het gesprek gaan Hazelzet verder in op de uitdaging van de lange termijn visie versus de korte termijn. Ze zegt: ‘We hebben tot op heden altijd teruggekeken in plaats van vooruit, en die methodologieën moeten nu zo ontwikkeld worden dat we die lange termijn kunnen meenemen, dat is een feit.’
Over de ontwikkelingen van de afgelopen tijd zegt zij met betrekking tot desinvesteren en engagement bij de banken, de achterban van de NVB: ‘Uiteindelijk moeten we allemaal uit fossiel, dat is een belangrijke doelstelling. Voor banken ligt dat wel anders dan voor pensioenfondsen, bij banken gaat het ook om hun klanten. Waarbij pensioenfondsen naar de langere termijn kijken, gaat het bij banken om op een kortere termijn hun klanten te vergroenen en de 2030-doelstelling van 60 procent CO2 reductie te halen. De klanten moeten naar een duurzamer businessmodel, daar ligt ook echt de kracht van de banken, door de relatie die ze hebben. Engagement is dus ook belangrijk daarin.’
Taxonomie en stress testen
In het gesprek wordt verder ingegaan op thema’s als taxonomie, stress testen in het kader van de gevolgen van klimaatverandering en sectorale samenwerking.
Over taxonomie zegt ze dat ‘er goed gekeken moet worden naar de communicatie rondom de taxonomie. Er is onderzoek naar gedaan en klanten vinden dit moeilijk te begrijpen. Daar moeten we dus wel goed op letten als we het ook willen inzetten om klanten en deelnemers te betrekken.’
Hazelzet rondt in de podcast af met de oproep dat ook de financiële sector sneller moet in de transitie, bij voorbeeld met ‘de actieplannen die horen bij het klimaatcommitment van de financiële sector. We moeten ook sneller, want het wordt alleen maar kostbaarder.’
Daarnaast is ook de inzet van klanten nodig, ‘want die moeten het gaan doen. Die moet zijn huis verduurzamen, of zijn bedrijf. Ook bij hen moet echt de noodzaak gevoeld worden dat het ‘nu’ is, en niet een ‘of’ vraag. Soms heb ik het gevoel dat mensen zich nog afvragen ‘of’ we het moeten doen, maar we moeten het doen, nu. De vraag waar we de komende tijd mee bezig moeten zijn is ‘hoe?’.’