grafiek van de week

In 2022 daalden Amerikaanse aandelen met bijna 20 procent, het slechtste jaarlijkse rendement sinds de Great Financial Crisis van 2008. Dit heeft ertoe geleid dat veel beleggers geloven dat 2023 een beter jaar zal zijn, aangezien negatieve jaarlijkse rendementen vaak als zeldzaam worden beschouwd. Maar hoe nauwkeurig is deze perceptie? Om een ​​beter begrip te krijgen, neem ik een nadere kijk naar de historische gegevens.

k weet niet precies hoe vaak Bank of Japan gouverneur Kuroda tijdens zijn persconferentie na het besluit om de yield curve control aan te passen heeft gezegd dat dit geen verkrapping is van het beleid, maar het waren er opvallend veel. Waarschijnlijk deels omdat deze aanpassing wel erg handig is, mocht je op een later tijdstip willen afstappen van het extreem ruime monetaire beleid.

Beursgoeroes, marktanalisten, en niet te vergeten social media, vertellen een hoop onzin. En zo nu en dan ga ik er voor zitten om dat duidelijk te maken. Voor wie mij volgt op Twitter weet dat één van die verhalen gaat over de voorspelkracht van professionele beleggers. Maar in deze column gaat over het weerleggen van een waarderingsmythe.

Nog geen twee weken geleden schoot de prijs van een vat olie met bijna 10 dollar omhoog. Geruchten dat China nu toch echt haar covid-beleid zou aanpassen en een geleidelijke ‘reopening’ zou accommoderen, duwden de prijs fors omhoog. Maar nu die reopening na een schijnbeweging van nog wat meer lockdowns aanstaande lijkt, staat olie op het laagste punt van dit jaar. 

Nee, dit is geen column over de prestaties van Nederland op het WK voetbal. Hoewel de titel hier natuurlijk wel naadloos op aansluit. Deze column gaat over China en zijn Covid-issues.

De Amerikaanse detailhandelsverkopen stegen in oktober 1,3 procent, hetgeen meer was dan verwacht. Zonder de volatiele componenten auto’s en benzine stegen de verkopen met 0,9 procent, eveneens meer dan verwacht. De beter dan verwachte consumentenbestedingen zijn voor flink wat beleggers en economen reden om te veronderstellen dat er geen nieuwe Amerikaanse recessie komt. Maar ik ben daar niet meteen van overtuigd.

Nee deze column gaat niet over duurzaamheid, klimaatdoelstellingen of Co2-uitstoot. Maar over de fabel dat energiebedrijven een reden zijn waarom de winsten van de brede markt niet hoeven te dalen.

Energiewinsten

De winst-per-aandeel van Amerikaanse energiebedrijven die zijn opgenomen in de S&P 500 Index zijn ten opzichte van een jaar geleden met meer dan 250% gestegen. Maar daarmee verbloemen ze geen winstdaling van de rest van de bedrijven.

Zoals mocht worden verwacht is ook de Amerikaanse 10-jaars – 3-maands yieldcurve negatief geworden. Dat betekent dat de twee traditionele yieldcurves met de langste en betrouwbaarste staat van dienst als recessie-voorspeller nu negatief zijn. Maar dat is op zichzelf geen reden om aandelen, of welke beleggingscategorie dan ook, te verkopen.

Hoewel de afgelopen beursmaanden vrijwel volledig worden gedomineerd door centrale banken en torenhoge inflatie, is er nog een andere risicofactor die de voorbije maanden flink is opgelaaid: geopolitieke spanningen.

De bedrijfswinsten zakken niet, ook al neemt de economische groei af, want inflatie. Dat is de gedachte die veel beleggers hebben als het gaat om verwachte winstgroei voor de komende twaalf maanden, die nog steeds positief is. Maar ik denk dat we inmiddels de fase voorbij zijn waarin winsten nog worden gedreven door inflatie.