grafiek van de week

Deze week publiceerde de ECB haar ‘Monetary developments in the euro area’ rapport. En daarmee kregen we eindelijk informatie over de banken-deposito’s in de Eurozone.

En die zien er op totaalniveau een stuk beter uit dan in Amerika. In tegenstelling tot in de Verenigde Staten, waar de banktegoeden 3 procent lager liggen dan een jaar geleden, groeien de Eurozone-deposito’s nog. Dat betekent dat de risico’s op traditionele bankruns hier lager liggen.

Weinig is vluchtiger dan de financiële markten. Het ene moment struikelen aandelenmarkten over nog een berg extra renteverhogingen door centrale banken, het andere wachten we of diezelfde centrale banken in actie moeten komen om een nieuwe bankencrisis te voorkomen.

Powell zet de deur naar een renteverhoging van 50 basispunten wagenwijd open, rentes schieten omhoog en aandelen crashen. En toch ligt de VIX-index op het moment van schrijven onder de 20. Daarmee rijst de vraag of aandelen niet een beetje ‘complacent’, ofwel zelfingenomen zijn.

Gerealiseerde volatiliteit

Je hoort waarschijnlijk aan mijn toon al een beetje wat mijn antwoord gaat worden. Toch is er een goede reden aan te voeren waarom de implied volatility relatief laag lijkt.

Mijn column van vorige week, getiteld ‘Cash is king,’ liet zien dat zowel kasgeld als obligaties weer met aandelen concurreren. Na jarenlang met TINA opgezadeld te hebben gezeten valt er voor beleggers weer wat te kiezen.

Beleggen is een spel van relatieve zaken, tenminste als je het goed doet. Of je nu een korte of lange horizon hebt, ergens dringt de vraag zich welke beleggingscategorieën nu eigenlijk het meest aantrekkelijk zijn. En omdat centrale banken er sinds 2008 een sport van hebben gemaakt om hun balans almaar verder op te blazen, was het antwoord op die vraag zelden of nooit cash. Tot nu!

Daar zit je dan met al die mooie indicatoren zoals yieldcurves, de ISM Manufacturing, en huizenmarktactiviteit. Ze wijzen allemaal dezelfde kant op, omlaag! Maar de inkomende Amerikaanse macrocijfers wijzen geenszins op een recessie, en ook niet op een zachte landing. Spend it!

Terwijl Europese aandelenbeurzen alvast een flink voorschot nemen op de veronderstelling dat Europa een recessie vermijdt, rieken de jongste macrodata naar stagflatie.

De Eurozone-economie groeide in het afgelopen kwartaal met een schamele 0,1 procent. En als je daar de jumbo-groei van belastingparadijs Ierland afhaalt, kromp de Eurozone-economie. Duitsland verging het nog iets minder goed en ‘verraste’ met een bbp-groei van -0,2 procent.

De grafiek met daarin de marktverwachtingen over wat de Federal Reserve gaat doen en wat de centrale bank wil doen, is momenteel fascinerend. Ga er even rustig voor zitten.

Recent verscheen er een bericht op mijn Bloomberg-tijdlijn dat kopte: ‘BoE’s Bailey Says Truss Risk Premium on UK Assets is Gone.’ Aangezien ik overwogen ben in sommige UK assets, vroeg ik me af waarop Bailey dit baseert.