In de voorbije weken lijkt een ouderwetse ‘self-fulfilling prophecy’ in de maak. Om er ook zeker van te zijn dat de Republikeinen over twee en vier jaar aan de macht blijven, is het zaak voor Trump om de economie en markten nu een knauw te geven.
Voor Trump en zijn collega’s is er niets leukers dan Biden bashen. En zeg zelf, de beste man – of beter gezegd, zijn medebeleidsmakers – hadden er weinig moeite mee om ongegeneerd economische groei te kopen. De begrotingstekorten die onder Bidens leiding werden genoteerd, zijn zonder meer opmerkelijk.
Maar nu de verkiezingscampagnes voorbij zijn, krijgt het bekritiseren van het vorige beleid wat mij betreft overduidelijk een strategisch karakter. Alles wat er nu economisch of markttechnisch misgaat, kan vrij eenvoudig op het conto van Trumps voorganger worden geschreven. En dus doen Trump & Co hun uiterste best om deze strategie kracht bij te zetten. De verdubbeling van de importtarieven op Canadees aluminium en staal past prima binnen dit beeld.
Spelen met vuur
Er is nog een belangrijke reden waarom ik denk dat Trump uit is op wat kortetermijnpijn. Hij en zijn nieuwe bestie, Elon, zijn er 100 procent van overtuigd dat ze dingen kunnen kneden en vormen. Dus waarom de economie en financiële markten ook niet?
Daar zit hem ook meteen het gevaar van deze strategie. Zeker als Trump echt uit zou zijn op een recessie. De looptijd tot aan de volgende Senaatsverkiezingen in november 2026 is vanuit dat oogpunt kort. Gemiddeld genomen duren recessies zo’n tien maanden. Dus zelfs als die meteen begint, ga je al snel richting het einde van het jaar voordat de economie zijn dieptepunt bereikt.
Ervan uitgaande dat in een recessie de werkloosheid wel echt gaat oplopen, houdt Trump weinig tijd over om dat weer recht te trekken. In de retoriek waarschijnlijk wel, maar in de cijfers niet. Hoewel er maar grofweg een derde van de senaatsstoelen wordt gekozen volgend jaar en de Republikeinen een redelijk comfortabele voorsprong lijken te hebben, kan het, als het ‘It’s the economy, stupid’-thema zou gaan leven, wellicht spannender worden dan gewenst.
Risico-avers
Ik verwacht dat de regering-Trump dit gokje niet bereid is te nemen. Op het moment dat de Amerikaanse economie echt gaat verzwakken – de Atlanta Fed Nowcast voor de bbp-groei in het eerste kwartaal staat nog altijd dik in de min – zal Trump met een strategie-aanpassing komen. Bovendien zou een significante verzwakking van de economie (voormalig minister van Financiën Summers ziet de kans op een recessie al op 50 procent) de deur wijd openzetten voor de Federal Reserve om de renteverlagingen weer op te pakken. De ruimte hiervoor is ruimschoots aanwezig.
En de markten?
Het uitblijven van een recessie betekent in de regel dat aandelen kunnen corrigeren, maar niet in een langdurige bear market terechtkomen. Wat daarbij ook helpt, is dat de Amerikaanse dollar in rap tempo minder waard wordt. Toenemende recessie-angst aan de ene kant van de Atlantische Oceaan en een ondoordacht plan om 800 miljard euro aan defensie uit te geven, plus een fantasieplan om nog eens 800 miljard euro in innovatie (Draghi) te steken aan de andere kant, in combinatie met een mogelijk staakt-het-vuren in Oekraïne, hebben de euro richting de 1,10 geduwd ten opzichte van de dollar.
Een lagere dollar betekent een verruiming van de financiële condities, iets waar markten doorgaans dol op zijn.
Bij elkaar opgeteld kan die short-term pain zomaar ook echt kortetermijnpijn zijn.
Jeroen Blokland analyseert in zijn nieuwsbrief The Market Routine in het oog springende, actuele grafieken over de financiële markten en macro-economie. Daarnaast is hij beheerder van het Blokland Smart Multi-Asset Fund, een fonds dat belegt in aandelen, goud en bitcoin.