De euro werd deze week in amper een uur tijd een vol procentpunt meer waard ten opzichte van de dollar. De markt reageerde euforisch op het nieuws dat Trump de wereld niet meteen zou trakteren op een tsunami aan importtarieven. Maar de zorgwekkende constatering is dat deze opwaartse beweging juist de zwakte van de euro blootlegt.
Canada en Mexico kunnen zich voorbereiden op significante importtarieven tot wel 25 procent, mogelijk al vanaf 1 februari. Dit is geen verrassing, aangezien de kersverse Amerikaanse president Trump herhaaldelijk zijn onvrede heeft geuit over migratie en de onophoudelijke invoer van verslavende middelen.
Wat meer in het oog springt, is dat China en de rest van de wereld, waaronder de Eurozone, niet expliciet werden genoemd. Beleggers interpreteerden dit als een signaal dat ‘de soep wellicht minder heet wordt gegeten dan opgediend’. Maar daar ben ik nog niet zo zeker van. Trump begon zijn inauguratiespeech ook vrij bedeesd, om vervolgens, met Biden en Harris op amper twee meter afstand, gehakt te maken van het Amerikaanse beleid van de afgelopen vier jaar.
Dag pestkop?
Het uitblijven van directe importheffingen op de Eurozone zorgde er dus voor dat de euro in een mum van tijd met 1 procent steeg ten opzichte van de dollar, wat uiteindelijk opliep tot een winst van 2 procent. Dat is zonder meer een forse beweging.
Dit bevestigt naar mijn idee dat de Eurozone op alle fronten een ‘sitting duck’ is geworden, die simpelweg het vermogen heeft verloren om zaken naar haar hand te zetten. Jarenlange uitholling van de economie door schadelijk energiebeleid, doorgeschoten klimaateisen, en een extreme vorm van overregulering (u heeft wellicht het absurde aantal bankmedewerkers die uitsluitend met witwasbestrijding bezig zijn, zien langskomen) hebben de veerkracht en het concurrentievermogen van Europese bedrijven zwaar aangetast.
Het resultaat? Chinese autofabrikanten hebben letterlijk de rode loper uitgerold gekregen om de Europese automarkt te domineren. De penetratie van China in de wereldwijde automarkt is aan de andere kant van de Atlantische Oceaan ook een doorn in het oog van Trump 2.0. Hou er maar rekening mee dat ook China nog aan de beurt komt.
Reality check
Trump zal er alles aan doen om Amerikaanse bedrijven op alle mogelijke fronten te bevoordelen:
• Door ze te voorzien van goedkope energie.
• Buitenlandse concurrenten te straffen met importheffingen.
• En de kosten van klimaatmaatregelen structureel te verminderen.
Zoals verwacht heeft Trump in een van zijn decreten aangegeven dat de Verenigde Staten opnieuw uit het klimaatverdrag van Parijs stappen. Vooruitlopend hierop stapten Amerikaanse zakenbanken al massaal uit hun klimaatgroepjes, en ook de Federal Reserve ziet af van verdere deelname aan ‘Greening the Financial System’.
De Europese Unie herbergt slechts 5 procent van de wereldbevolking, iets wat veel politici lijken te vergeten. Wat heeft het voor zin om straks de enige roepende in de woestijn te zijn, terwijl de rest van de wereld de tegenovergestelde kant op beweegt?
Het is duidelijk dat Europa zichzelf opnieuw moet uitvinden. Of je nu kijkt naar het bbp, de beurzen, defensie, de omvang of de euro, alles wijst dezelfde kant op. Een stijging van 2 procent van de euro omdat de boze man aan de overkant van de plas ons niet direct een klap geeft, is geen teken van herwonnen kracht, maar van aanhoudende zwakte.
Jeroen Blokland analyseert in zijn nieuwsbrief The Market Routine in het oog springende, actuele grafieken over de financiële markten en macro-economie. Daarnaast is hij beheerder van het Blokland Smart Multi-Asset Fund, een fonds dat belegt in aandelen, goud en bitcoin.