Onderzoek van Ludovico Phalippou (Oxford) wijst uit dat pensioenfondsen in de Benelux de derde grootste sponsor van prestatiebonussen voor Amerikaanse private-equityfirma’s zijn.
Phalippou, hoogleraar finance aan Oxford Universiteit en schrijver van de in 2017 verschenen bestseller Private Equity Laid Bare, onderzocht de omvang en verdeling van prestatiegerelateerde bonussen voor beheerders van private kapitaalfondsen. Hij analyseerde 10.780 private fondsen met voldoende beschikbare informatie over belegd kapitaal en prestaties.
Private equity fondsen hebben in de eerste twee decennia van deze eeuw ongeveer 8.000 miljard dollar opgehaald en 12.800 miljard dollar uitgekeerd na aftrek van kosten. De carry - een prestatiebonus voor fondsbeheerders die deelnemen in het fonds - bedroeg naar schatting 1000 miljard dollar. Ter vergelijking, voor de 8.000 miljard dollar die door Vanguard wordt beheerd, ontvangt de asset manager een jaarlijkse vergoeding van 7 miljard dollar.
Blackstone Group, ‘s werelds grootste private-equity-investeerder, verdiende 33,6 miljard dollar aan carried interest, het hoogste bedrag onder investeringsfirma’s. In de meeste jurisdicties wordt carry echter niet als inkomen gezien, maar als vermogenswinst.
De bonussen hebben van Blackstone’s topmannen Stephen Schwarzman en Jonathan Gray multimiljardairs gemaakt. Ze zijn niet de enigen; private equity heeft in de eerste twee decennia van deze eeuw honderd “pe-miljardairs” voortgebracht met een gezamenlijk geschat vermogen van 450 miljard dollar. Aan het begin van de 20e eeuw waren dat er nog nul.
De veertien rijkste investeerders bezitten samen de helft van dit bedrag en zijn allemaal Amerikanen, aldus het onderzoek getiteld The Trillion Dollar Bonus of Private Capital Fund Managers.
Phalippou berekende dat de helft van het kapitaal uit West-Europa komt, met name van pensioenfondsen uit de Benelux. Deze drie landen investeerden gezamenlijk ruim 1.300 miljard dollar in private markten. Echter, slechts een kwart van de bonussen voor slimme beleggingskeuzes met dat kapitaal komt terecht bij werknemers buiten de Verenigde Staten.
De situatie lijkt de ongelijkheid in rijkdom te verergeren, waarbij een kleine groep ultra-rijken een steeds groter deel van de welvaart naar zich toe weet te trekken, legt Phalippou uit in gesprek met Investment Officer.
Volgens hem kunnen Limited Partners (LP’s) niet stellen dat de rendementen hoog genoeg zijn om de bonussen te rechtvaardigen. ‘Het lijkt erop dat de alpha van private equity ongeveer nul is’, zegt hij. ‘De meeste onderzoeken, hoewel niet allemaal, tonen een negatieve voor risico-gecorrigeerde alpha na aftrek van kosten’, aldus Phalippou.
Hoewel Phalippou in zijn studie aangeeft dat zijn bevindingen vragen oproepen over nieuwe drijvers van welvaartsongelijkheid, onthoudt hij zich van een waardeoordeel. Op de vraag of het onredelijk is voor pensioenfondsen uit de Benelux om te beleggen in private equity, antwoordt hij: ‘Ik ben geen specialist op het gebied van ethiek. Ik bereken kosten en rendementen, en daar geef ik les over.’