Als de centrale banken terughoudend te werk gaan, zal het leed in 2018 meevallen. Dat denkt Nicolas Forest, het hoofd vastrentende waarden van Candriam.
Een stijgende rente, waarmee de markt voor de Verenigde Staten rekening houdt, zou een bloedbad op de obligatiemarkten kunnen veroorzaken. Maar Candriam denkt niet dat zover komt.
‘Monetaire verkrapping die voorzichtig wordt doorgevoerd wanneer de inflatie zwak is, leidt niet noodzakelijkerwijs tot een instorting van de obligatiemarkten’, denkt Forest.
‘Toch zullen centrale banken de omvang van hun steun ongetwijfeld verminderen. Gezien de huidige lage rendementen bevinden de obligatiemarkten zich uiteraard in een delicate positie.’
In het verleden, schrijft Forest, hebben de obligatiemarkten vooral geleden onder de plotselinge toename van de inflatie of onder de verkrapping van het monetaire beleid. Dat gebeurde zowel in de jaren 1995 en 1999 als in 2004 en 2010.
Inflatie
Candriam wijst erop dat het huidige inflatieniveau niet in de buurt komt van de 2 procent die de Europese Centrale Bank (ECB) als doelstelling heeft geformuleerd. In dat opzicht heeft het beleid van kwantitatieve verruiming nog altijd te weinig effect gesorteerd, maar toch is de maandelijkse kapitaalinjectie al verlaagd van 80 naar 60 miljard euro. Volgend jaar wordt dat verder teruggebracht.
De huidige aanpak van renteverhogingen is al gematigd. Ook de nieuwe voorzitter Jerome Powell van de Amerikaanse Federal Reserve staat een gematigde aanpak voor, stelt Forest. ‘De ECB blijft voorzichtig in haar aanpak en zet haar programma van kwantitatieve versoepeling verder.’
Euro, nieuwe toevluchtsoord
Candriam betitelt de euro als “het nieuwe toevluchtsoord”, nadat de munt in 2017 sterk terrein heeft gewonnen tegenover de dollar. Dat komt volgens Forst vooral door het groeiverschil tussen de Verenigde Staten en de eurozone, in combinatie met een gunstiger tekort op de lopende rekening.
Bovendien hebben Europese bankschulden als belegging de voorkeur boven Amerikaanse papier.