Na ruim dertig jaar van dalende rente, globalisering en de opmars van passief beleggen, staan beleggers voor een nieuw tijdperk dat vraagt om een herbezinning op hun uitgangspunten. Frédéric Leroux van Carmignac ziet dat dit een uitdaging is voor een nieuwe generatie beleggingsprofessionals, die nog niet eerder een volledige economische cyclus meemaakte.
De uitdaging krijgt vorm in de terugkeer van inflatie, het hertekenen van mondiale handelsstromen en verschuivende geopolitieke verhoudingen, fenomenen die stuk voor stuk de de activaprijzen beïnvloeden. Hoe gaat de nieuwe generatie beheerders daarmee om?
Frédéric Leroux, een beleggingsveteraan met meer dan 35 jaar ervaring, sinds 1995 verbonden aan Carmignac en tegenwoordig hoofd cross asset, maakt de generatiewisseling van dichtbij mee.
‘Als je 30 bent en je begint net bij Carmignac, en je ziet dat de cyclus terug is, geloof me: hier leer je hoe je met zo’n nieuw klimaat moet omgaan’, zegt Leroux in een interview met Investment Officer. ‘Ik ben 60. Mijn rol is om jonge collega’s bewust te maken van het nieuwe regime waarin we zijn terechtgekomen. Dit gaat over cultuur.’
‘Veel actieve beheerders zijn verdwenen of opgeslokt. Maar de overlevers? Die zouden zomaar een tweede glorieuze carrière kunnen beginnen. Daar ben ik van overtuigd.’
‘Wat zeker is: ETF’s hebben de afgelopen vijftien jaar enorm geprofiteerd. Veel actieve beheerders zijn verdwenen of opgeslokt. Maar de overlevers? Die zouden zomaar een tweede glorieuze carrière kunnen beginnen. Daar ben ik van overtuigd.’
Structurele ommekeer
Volgens Leroux is de terugkeer van inflatie een structurele ommekeer. Het tijdperk van passieve dominantie loopt ten einde, en daarmee ook de ‘gemakzuchtige rendementen’ van de traditionele buy-and-hold-aanpak.
‘Buy-and-hold is geen optie’, stelt Leroux. ‘Je moet kunnen kopen én verkopen, van groeisectoren naar cyclische sectoren, van aandelen naar obligaties, en weer terug.’
Inflatie, zegt hij, is geen tijdelijke piek, maar het gevolg van vijf structurele verschuivingen: demografie, geopolitiek, energie, sociaal-economische normen en globalisering. Stuk voor stuk factoren die decennialang de prijsdruk temperden, maar nu juist inflatie aanwakkeren.
Voor beleggers betekent dat het einde van een lange periode waarin passiviteit werd beloond, zo stelt hij. Timing, selectie en sectorrotatie keren terug als essentiële vaardigheden in portefeuillebeheer.
‘Wanneer de cyclus terugkeert, krijgt de actieve fondsbeheerder zijn kompas weer terug.’
‘Wanneer de cyclus terugkeert, krijgt de actieve fondsbeheerder zijn kompas weer terug’, aldus Leroux. ‘Dat kompas was in de jaren 2010 zoek. Geen inflatie, geen cyclus. Centrale banken bepaalden alles. De rente stond op nul, techgiganten als Amazon en Apple schoten omhoog. Nu is dat anders.’
Nieuwe relevantie Duitse industrie
Leroux ziet de Duitse beurs opnieuw in de belangstelling komen, na jaren van ondermaatse prestaties. Hoge energieprijzen en zorgen over industriële veroudering drukten lange tijd op het sentiment. Maar in de huidige conjunctuur, waarin productie, reshoring en industriële capaciteit aan waarde winnen, krijgt Duitsland volgens hem een nieuwe strategische relevantie.
‘Je ziet hoe de Duitse markt zich ontwikkelt. Het is een industriële markt bij uitstek. Energie is er duur, maar in de context die ik heb geschetst, blijft Duitsland een interessante propositie.’
De herwaardering van fysieke productie, het afnemende vertrouwen in tech-aandelen en de reshoring van industrie maken Duitsland, met zijn exportgerichte Mittelstand, tot een logische spil in de nieuwe beleggingslogica.
Ook opkomende markten profiteren. Leroux voorziet een kapitaalverschuiving weg van de Verenigde Staten.
‘Veel beleggers zullen hun Amerikaanse posities inruilen voor aandelen uit opkomende markten, Europa en Japan. Daarvoor moeten ze dollars verkopen en euro’s, yens of yuans aankopen. Dat verzwakt de dollar en maakt grondstoffen en emerging markets aantrekkelijker.’
Trump is een symptoom
In Leroux’ optiek is de opkomst van het economisch nationalisme, belichaamd door Donald Trump, geen oorzaak maar gevolg van deze trends.
‘Trump is een uiting van de ommekeer in de grote trends’, zegt hij. ‘De wereldhandel had zijn hoogtepunt al bereikt. De Pax Americana stond onder druk. Amerikaanse kiezers wilden iemand die zegt: “Ik zorg voor jullie, Amerika, in plaats van voor de rest van de wereld.”’
Die verandering in het politieke sentiment wijst op een nieuw “fiscal dominance” tijdperk waarin begrotingsbeleid het monetaire beleid overvleugelt. Nationale belangen worden opnieuw gedefinieerd. Activaprijzen worden gevoeliger voor geopolitieke risico’s. En voor beleggers betekent dit: minder vanzelfsprekendheid, meer tactiek.
Drie generaties beleggers
1. De Gekko-generatie
Geboren 1950–1965 | Volwassen geworden 1980–2000
Gevormd door stagflatie en de Volcker-schok. Deze groep beheerders leerde beleggen in volatiele, cyclische markten. Ze waren gewend aan renteverhogingen, scherpe correcties en geopolitieke onzekerheden. Denk: leren attachékoffers, gefaxte analyses, Bloomberg-terminals in beige.
2. De ETF-generatie
Geboren 1970–1985 | Opgeklommen 2000–2020
Opgeleid in het tijdperk van de Great Moderation en actief tijdens het decennium van centrale-banksteun. Indextrackers, lage kosten en buy-and-hold golden als beleggingswijsheid. De S&P 500 werd het fundament van elke portefeuille.
3. De post-pivotgeneratie
Geboren 1990–2000 | Actief sinds 2021
Deze generatie stapt in tijdens een seismische verschuiving. Inflatie is persistent, de wereldorde herschikt zich, en correlaties tussen activa worden onbetrouwbaarder. Zij moeten leren alloceren met meer dynamiek, denken in scenario’s, en waarde herontdekken in de reële economie.