Opinie

Door aan het onlogische concept van kapitaaldekking vast te houden, roepen we de pensioenkortingen over onszelf af. Dat is volstrekt onnodig, zegt pensioenfilosoof Martin ten Cate.

Met die uitspraak bij mijn oratie in 2016 als hoogleraar raakte ik een open zenuw van de pensioensector. De situatie is sindsdien niet verbeterd. Hoe komen we eruit? Om daarop het antwoord te formuleren, neem ik u mee terug in de tijd.

Het voorstel van staatssecretaris Menno Snel van Financiën om de vermogensbelasting aan te passen komt tegemoet aan de kritiek dat het lastig is om in het huidige economische klimaat een rendement van 4 procent te behalen.

Spreiding zorgt voor minder risico. Het is immers een free lunch. Door de negatieve rente moet voor deze lunch nu wel worden betaald. Daardoor krijgt een portefeuille van aandelen en obligaties een hoger risicoprofiel. Binnen obligaties en zelfs binnen aandelen zorgt extreme spreiding eerder voor meer dan voor minder risico’s.

Een oud-Hollandsch gezegde luidt: schoenmaker blijf bij je leest. Maar daar lijkt de overheid zich steeds minder aan te houden. Overheidsinstanties gaan vaker op de stoel van de belegger zitten dan voorheen.

In mijn column van twee weken geleden heb ik beloofd dat ik met ideeën zou komen om de economie weer enigszins geordend te normaliseren. Dat is nogal wat, in een column, maar beloofd is beloofd. Drie opties om de economie weer op de been te helpen.

‘4 procent maak je altijd wel’ - dat was het adagium waarmee staatssecretaris Vermeend het Belastingplan 2001 introduceerde. Het wetsvoorstel was nog koud aangenomen of de beurs ging zwaar onderuit. Tja, kan gebeuren, schrijft vermogensregisseur Thijs van Wensveen in een opiniestuk over de jongste stelselwijziging.

De extreem lage rentes komen mede voort uit de aanpassingen door regelgevers en toezichthouders die wereldwijd zijn gedaan ná de kredietcrisis.

Onderzoek naar de grootte en macht van ondernemingen is van alle tijden. Het aangekondigde onderzoek van de Amerikaanse justitie naar grote concerns in media en technologie en een soortgelijk initiatief van meer dan twintig Amerikaanse staten maken daarom nog weinig indruk bij de beleggers en de concerns zelf.

Zowel in de Amerikaanse politiek als het bedrijfsleven ontbreekt de wil om de grote problemen in de samenleving echt aan te pakken. ‘Uiteindelijk worden bedrijven door hun aandeelhouders nog steeds in de eerste plaats afgerekend op hun financiële resultaten’, zegt de Nederlandse hoogleraar corporate finance Jaap Koelewijn.