Om de volgende Tesla of Nvidia op tijd te vinden, zoekt Baillie Gifford zijn groeikansen steeds vaker buiten de beurs. De grote winnaars van morgen blijven langer privé, waardoor het grootste deel van de waardestijging al vóór de beursgang plaatsvindt.
Het 117 jaar oude Baillie Gifford bouwde zijn reputatie op door vroeg te beleggen in beurswinnaars als Amazon en Nvidia, maar ziet dat die kansen op de publieke markten zeldzamer worden. Tijdens een mediaconferentie eind oktober benadrukte de in Edinburgh gevestigde belegger daarom zijn focus op het zogenoemde growth-equity-segment – de fase tussen venture capital en beursnotering.
‘Het aantal kwalitatief sterke beursbedrijven neemt af’, aldus Rachael Callaghan, investeringsspecialist private markten. ‘Private markten bieden toegang tot groeibedrijven in sectoren als AI, ruimtevaart, defensie en fintech. Publieke markten daarentegen worden steeds smaller en gedomineerd door megacaps die vooral bezig zijn hun eigen aandelen in te kopen.’
Stuart Dunbar, partner bij Baillie Gifford, ziet dat beleggers de trend ‘private for longer’ nog te vaak onderschatten. ‘Innovatieve bedrijven kiezen ervoor langer privé te blijven, zodat ze niet onderhevig zijn aan het kortetermijndenken op de publieke markten. Dat geeft ruimte om te herinvesteren in R&D in plaats van te voldoen aan de kwartaalverwachtingen van analisten.’
Unicorns niet zo uniek meer
Baillie Gifford, dat naar eigen zeggen vroeg aanhaakte bij de trend, investeerde sinds 2012 ruim 10 miljard dollar in meer dan 160 private groeibedrijven. Een deel van die ondernemingen is inmiddels naar de beurs gegaan. De huidige belangen in private bedrijven zijn nu goed voor zo’n 9 miljard dollar, terwijl nog eens 17 miljard dollar is belegd in beursgenoteerde ondernemingen waarin Baillie Gifford al investeerde vóór hun IPO.
In dertien jaar is Baillie Giffords exposure aan private en voormalig-private beleggingen gegroeid tot een gecombineerde waarde van circa 26 miljard dollar, goed voor bijna 9 procent van het totale beheerde vermogen van ruim 300 miljard dollar.
De assetmanager moet wel, aangezien een blik op de cijfers leert dat het evenwicht tussen publieke en private markten verschuift. Waar de Verenigde Staten halverwege de jaren negentig nog 7.300 beursgenoteerde bedrijven telde, zijn dat er vandaag nog maar 4.300. De publieke markten krimpen, terwijl private markten juist sterk groeien in omvang.
Private bedrijven overtreffen het aantal beursgenoteerde ondernemingen met een factor 2,7 in de VS
Daarnaast wijst Callaghan er in Edinburgh op dat juist onder de bedrijven in private handen, zich vooral de bedrijven met een hoge omzet bevinden. ‘Meer dan 90 procent van de bedrijven in de VS en Azië met een omzet boven 100 miljoen dollar bevindt zich tegenwoordig in private handen,’ zegt ze. ‘In Europa ligt dat zelfs op 96 procent.’
De term unicorn, een benaming voor private bedrijven met een waardering van meer dan 1 miljard, zijn al lang niet meer uniek, volgens Callaghan. In 2013 waren er wereldwijd nog maar 39 unicorns. Inmiddels zijn dat er ruim 1.600, samen goed voor een marktwaarde van ongeveer 6000 miljard dollar.
Magnificent Seven 2.0
Bedrijven die vandaag de dag naar de beurs gaan, doen dat daardoor met waarderingen die vroeger ondenkbaar waren. Waar Baillie Gifford Nvidia in 2016 nog kon kopen voor nog geen 2 dollar (de huidige koers ligt rond de 180 dollar), zijn dat soort kansen daardoor zeldzaam geworden.
Callaghan wijst ook op bedrijven als Amazon (ging in 1997 naar de beurs tegen een waardering van 438 miljoen dollar) en Alibaba (debuteerde in 2014 tegen 168 miljard dollar). Tegenwoordig worden zulke bedragen al in de private fase opgehaald: OpenAI haalde vorig jaar alleen al 40 miljard dollar aan privaat kapitaal op, zonder ook maar een stap richting IPO te zetten.
‘De aard van kapitaalwerving is fundamenteel veranderd’, zegt Callaghan. ‘Deze bedrijven zijn veel minder risicovol dan klassieke venture-capital-investeringen: ze hebben omzet, klanten en een bewezen businessmodel. Maar ze blijven privé omdat oprichters controle willen behouden.’ Ze verwijst naar Stripe, dat jaarlijks 1.400 duizend miljard dollar aan betalingen verwerkt, en SpaceX, dat vorig jaar 134 raketten lanceerde – bijna twee keer zoveel als China.
Volgens Callaghan hebben de private markten inmiddels hun eigen ‘Magnificent Seven’: SpaceX, OpenAI, xAI, Anthropic, Stripe, Databricks en Anduril. Wat hen bindt, is hun directe of indirecte rol in kunstmatige intelligentie. De technologie zal volgens Dunbar de kern van de wereldeconomie veranderen. Hij sluit zelfs niet uit dat er in de nabije toekomst bedrijven met een marktwaarde van 1.000 miljard dollar ontstaan, terwijl ze maar een paar werknemers hebben.
Waarderingen ‘Magnificent Seven’ bedrijven in private markten (in miljard)
Illiquiditeitsrisico
De vermogensbeheerder waarschuwt echter ook voor de keerzijde van deze verschuiving. ‘Veel bedrijven die ervoor kiezen om privé te blijven, doen dat deels omdat beheerders van beursgenoteerde aandelen zich niet constructief kunnen inzetten zolang ze onder zware kostendruk staan’, zei Dunbar. ‘Naarmate meer van de beste groeibedrijven dat doen, betalen beleggers uiteindelijk meer, niet minder, om toegang tot hen te krijgen. Dat drukt de nettorendementen.’
‘Uiteindelijk handelt iedereen rationeel in zijn eigen belang door de kosten van publiek aandelenbeheer te minimaliseren, maar het collectieve resultaat kan toch irrationeel uitpakken’, voegde hij eraan toe.
Daarbij refereert Dunbar naar de duw richting private markten waarbij overheden een rol spelen. Zo moedigt de regering in het Verenigd Koninkrijk pensioenfondsen aan om meer te beleggen in private markten, een beweging die volgens Baillie Gifford inmiddels ook in Nederland zichtbaar is door de invoering van de Wet toekomst pensioenen. ‘Dat duwt kapitaal richting illiquide beleggingen die niet altijd passen bij hun verplichtingen’, vertelt Dunbar. ‘Men zal nog versteld staan over hoe illiquide, illiquide markten daadwerkelijk kunnen worden.’