marktvisie

De vraag of 2023 een beter jaar zal worden als het vorige, zullen we pas met zekerheid binnen een 50-tal weken kunnen beantwoorden. Inderdaad, een ronduit ontgoochelende repliek op een nochtans volkomen verantwoorde vraag. Dit bevestigt de karikatuur dat economisten enkel accuraat kunnen voorspellen als het om het verleden gaat. 

Vandaag zijn er verkiezingen in de Verenigde Staten. De kans is groot dat de Republikeinen ten minste één van de huizen in het Congres winnen. Daardoor gaat de geldkraan voor de regerende Democraten dicht. Dat is goed nieuws voor Amerikaanse staatsobligaties en aangezien de rente dit hele jaar bepalend is voor de richting van de aandelenmarkt, is een dalende rente mogelijk de start van een aandelenrally van een procent of tien die tot het einde van het jaar kan aanhouden. 

Er resten ons nog wel enkele weken tot we het jaar 2022 definitief mogen begraven, maar we vrezen dat die tijd te kort zal zijn om het tij op de financiële markten voldoende te keren om alsnog uit de dieprode cijfers te geraken.

Dit miserabele jaar zal de geschiedenis ingaan om vele (betreurenswaardige) redenen maar zeker ook omdat het bijna afgelopen jaar het annus horribilis was waarvoor beleggers vrezen. We weten vanzelfsprekend dat dergelijke tegenslagen zich kunnen voordoen maar ook dat -mits enig geduld- er een recuperatiefase volgt. 

Wie nu nog niet zeeziek is van al dat gedein op de financiële markten, beschikt over een stevig stel zeemansbenen. Zonder meer een goede eigenschap om het evenwicht te bewaren op deze woeste baren en zich niet te snel te laten afschrikken door kortstondige turbulentie.

Het laat toe om de opportuniteit op lange termijn te benutten en met de nodige gelatenheid tijdelijke tegenslagen te absorberen. 

Grafiek 1: Evolutie Wereldindex aandelen sinds 01/01/1991 (start is 100)

Stellen dat de eerste jaarhelft niet goed was, is het understatement van 2022 op de financiële markten. Maar wat brengt de tweede jaarhelft? De eerste helft van 2022 was de slechtste voor de S&P sinds 1970, de slechtste voor de Nasdaq sinds de dotcomzeepbel in 2002 en de slechtste voor de Eurostoxx 600 sinds 2008.

De centrale bank van Japan gaf vorige week aan dat het monetaire beleid voorlopig niet wordt aangepast. Het Japanse onconventionele monetaire beleid verschilt van het onconventionele beleid zoals we dat bij de ECB en de Federal Reserve hebben gezien.

Daar ging het in de vorm van kwantitatieve verruiming, diverse pakketten waarbij de centrale bank zich meestal van tevoren vastlegde op de hoeveelheid op te kopen obligaties. De Japanse centrale bank legt zich niet vast op de hoeveelheid, maar op de prijs.

De Amerikaanse centrale bank doet iets anders dan wat ze zegt dat ze doet. Afgelopen week verklaarde Powell in een toelichting op de bijeenkomst van het FOMC dat ‘het comité geen recessie probeert te veroorzaken’. Toch is het duidelijk dat de Fed een recessie direct koppelt aan lagere inflatierisico’s en dat de Fed wel de inflatie wil bestrijden.

De versnelde terugval van de aandelenkoersen in de VS vertaalde de plotse, sterke toename op een driedubbele opsprong van de Amerikaanse beleidsrente waarbij men, met een reuzensprong van 75 basispunten, de oplopende inflatiecijfers de pas wil afsnijden. Dat de Amerikaanse centrale bank deze grote stap ook effectief zal zeten, werd intussen bevestigd na de FOMC-vergadering van 15 juni.

Olie en inflatie zijn grote spelbrekers, maar er zijn lichtpuntjes aan de horizon.

Er wordt gezegd dat de Belg een baksteen in zijn maag heeft. We denken dat er naast die baksteen ook een holding in die maag ligt. Dat kunnen we niet anders dan concluderen als we de discussies volgen van particuliere beleggers op beursfora. Hoe kan die interesse voor holdings verklaard worden?