Opinie

In deze tijden van economische malaise is het niet vreemd als zwartgalligheid de overhand krijgt. Voor sommige sectoren zal de crisis blijvende negatieve impact hebben en er zullen bedrijven over de kop gaan, met alle nare gevolgen voor eigenaren, werknemers, leveranciers, klanten, financiers en overige betrokkenen.

Het Amerikaanse Bureau of Labour Statistics (BLS) rapporteerde vorige week dat de werkgelegenheid in de VS in mei met 2,5 miljoen banen is toegenomen, nadat 20,7 miljoen banen verloren waren gegaan in april.

Nu de rendementen onder druk staan neemt de belangstelling voor private equity onder (institutionele) beleggers verder toe. Dat is vooral op basis van de historische resultaten, die de sector niet nalaat onder de aandacht te brengen.

We zitten in een gezondheidscrisis en in een recessie die dieper is dan enige recessie die we ons kunnen heugen. Terecht trekken overheden en centrale banken alle registers open om de economische schade te beperken.


De verwoestende storm die ‘corona’ heet heeft ook een zilveren rand. De pandemie heeft een aantal trends in gang gezet die de duurzame transitie kunnen versnellen als ook overheden deze met hun vrijgemaakte gelden verder ondersteunt. 

Vanaf 23 maart zijn aandelenkoersen behoorlijk gestegen. De meningen over het (toekomstige) koersverloop lopen sterk uiteen. Dat is maar goed ook, want voor een functionerende markt heb je kopers en verkopers nodig.

De coronacrisis heeft de financiële markten hard geraakt. Zowel de snelheid van de daling als de dagelijkse koersuitslagen hebben we eerder in 2008, 1987 of zelfs 1929 niet gezien. Het coronavirus zorgt dan ook voor een giftige mix: een dodelijk virus dat zich snel wereldwijd verspreidt, aanvankelijke onderschatting van de situatie door wereldleiders, lockdowns in alle landen waar het opdook en daar bovenop een oliecrisis op gebied van productie en opslag.

Ik schreef hier vorige week over het besluit van het Duitse Constitutionele Hof om de ECB te dwingen uit te leggen dat ze alle voors en tegens goed heeft afgewogen bij het besluit in 2015 om op grote schaal waardepapier te kopen. Alle heisa komt voort uit het verbod op monetaire financiering van overheden door de ECB zoals dat in het verdrag is vastgelegd.

In de vermogensbeheersector moet net als in iedere sector regelmatig gekeken worden naar het businessmodel. Hoe creëert zij waarde voor haar klanten en is dat bestendig? Zijn de fees en fee modellen nog steeds te handhaven? Hoe kan het efficiënter en tegen lagere kosten?

Wie zal de schuld betalen? Zelfs in deze donkere tijden is deze oproep tot realisme niet zo ongerijmd als je wel zou denken. Want de schuldgraad van de lidstaten is op enkele maanden tijd helemaal ontspoord. Van de exitstrategie die wordt toegepast bij de bevolking tot de exitstrategie van de schuld: de ongerustheid is dezelfde, schrijft Nicolas Forest, CIO Fixed Income bij Candriam, in een opiniebijdrage voor Investment Officer.