De mysterieuze verdwijning van de inflatie

Economen hebben de laatste jaren niet uitgeblonken in het voorspellen van de inflatie. Dat weerhoud ze er niet van door te gaan met het ventileren van visies. Het zal misschien arrogant klinken, maar volgens mij heb ik het op dit terrein wel iets beter gedaan dan de gemiddelde econoom. Desondanks past ook mij uiteraard bescheidenheid.

Jan Vergote: ‘optimistisch over Azië’

Begin dit jaar schreef ik dat volgens professoraal onderzoek het renteverschil tussen 3-maands- en 10-jarig staatspapier een betere recessievoorspeller is dan het verschil tussen 2- en 10- jarig papier. Welnu, wanneer we kijken naar dit 3-maands renteverschil, dan zien we het grootste verschil sedert de jaren ‘80, namelijk 1.6 procent. Over gans die lange periode was dit verschil telkens de voorbode van een recessie. 

Grafiek van de week: is monetaire glas half vol of half leeg?

De Federal Reserve verhoogde de rente in juni niet. Echter, door nog eens twee extra renteverhogingen voor dit jaar in het nieuwe Dot Plot in te tekenen, moet deze beslissing worden gezien als het (eenmalig) overslaan (skippen) van een nieuwe rentestap. Het is dus zelfs geen pauze als je Powell tijdens de laatste persconferentie mag geloven.

Geen recessie in 2023

Eind vorig jaar rekenden zo veel mensen op een recessie in 2023 dat de komende recessie met recht de meest verwachte recessie ooit mag worden genoemd. Maar er komt dit jaar helemaal geen recessie.

De recessie wordt namelijk voorkomen door de inverse rentecurve, de Amerikaanse bankencrisis en de desinflatie. Financiële stabiliteit gaat immers altijd boven monetaire stabiliteit, anders is er geen systeem meer om te stabiliseren.

Ze zijn behoorlijk van slag

In tegenstelling tot de ECB heeft de Amerikaanse Federal Reserve een ‘duaal mandaat’. Zij moet niet alleen prijsstabiliteit bewerkstelligen en handhaven, maar ook maximale werkgelegenheid. Die twee doelstellingen kunnen met elkaar op gespannen voet verkeren.

Fed-baas Powell legde het vorige week weer eens helder uit toen hij werd ondervraagd in het Congres. Het bereiken van prijsstabiliteit heeft momenteel prioriteit, want maximale werkgelegenheid is op dit moment gerealiseerd.

Laissez faire voor de Nederlandse economie is geen optie

Terwijl het Nederlandse kabinet vooral bezig is om zichzelf en de regeringscoalitie overeind te houden, stapelen de vraagstukken omtrent de Nederlandse economie zich op. En dan is asielmigratie, één van de grote struikelblokken in de huidige politieke constellatie, echt niet het grootste vraagstuk.

Het coalitieakkoord van vorig jaar laat met veel toekomstgerichte woorden, maar zonder beleidsinvulling, ook enig besef zien van welke vraagstukken wel echt belangrijk zijn. Die raken veelal de kern van de Nederlandse economische structuur.