opinie

“Indien de bevolking zou begrijpen hoe het bankwezen in mekaar zit en hoe monetaire politiek werkt, dan zou er onmiddellijk een revolutie uitbreken.”

De recente cijfers over de ontwikkeling van de inflatie in de VS bieden nog weinig voor verbeelding. Het algemene peil van de consumptieprijzen laat met een toename van 0,8% op maandbasis zelfs de grootste opsprong in bijna 40 jaar optekenen. 

Toch gaven de aandelenbeurzen en obligatiemarkten initieel geen krimp, integendeel: Er werd zelfs enigszins opgelucht gereageerd op dit nieuws, zelfs ondanks het feit dat “slechts” met een toename van 0,73 procent rekening werd gehouden.

De inkt van de voorspellingen voor volgend jaar is nog niet droog of een nieuwe virusvariant en een opmerkelijke draai bij de Fed gooien roet in het eten. In plaats van de door iedereen voorspelde verder stijgende aandelenmarkt, klinken nu waarschuwingen voor een grotere correctie. Het kan verkeren, het vereist vooral een flexibele geest.

Nu met de dag de kans groter wordt dat de rente stijgt, dan dat ze verder zal dalen, vraagt iedereen zich af wat de impact kan zijn op GVV’s of vastgoedfondsen in het algemeen. De impact van een hogere rente kan zich op verschillende niveaus laten gevoelen. Het eerste en meest directe niveau is op het vlak van de financiële kost, of de rente die betaald dient te worden op de financiële schulden. 

Bankfinanciering

Bijna 16 jaar heeft Angela Merkel aan het roer gestaan van de grootste economie van Europa. Op 26 september zijn er verkiezingen en de Duitse politiek is opeens allesbehalve saai. Voor de zomer leek het er even op dat de Groenen groter zouden worden dan CDU/CSU.

“Hoe goed is de overheid als belegger?” Ten tijde van COVID-19, maar ook als we denken aan de hele subsidiemolen, moet de overheid belangrijke keuzes maken, zoals “wie krijgt er steun of extra middelen?”. Zo werd er onder President Donald Trump voor 4 biljoen dollar aan steun naar bedrijven geloodst. Ook President Joe Biden’s instrastructuurplan – om en bij de 1 biljoen dollar – is een mijlpaal wanneer het gaat om overheidssteun aan bedrijven. Een cruciale vraag is dan, helpt dit? Is de overheid een goede belegger?

Er is vrijwel niets normaal in de wereldeconomie vandaag de dag. Structureel staan we op het kantelpunt van wederom een grote transformatie, waardoor we een kwantumsprong maken op het gebied van productiviteit en disruptieve innovatie. Overigens is dit niet de eerste grote transformatie.

De befaamde belegger Michael Burry heeft een shortpositie ingenomen in Tesla en mikt op een inflatoire omgeving de komende jaren. Hiermee staat hij lijnrecht tegenover de ‘koningin van de disruptie’, Cathie Wood, die geen sterke en blijvende inflatie verwacht en blijft inzetten op hypersnel groeiende disruptieve bedrijven.

(Maar u hoeft ze daarom nog niet binnen te laten)

De goegemeente van beleggers schrok zich collectief een hoedje bij de publicatie van de meest recente Amerikaanse inflatiecijfers. Vooral de forse opsprong in de kerninflatie deed de beurzen wereldwijd daveren. Toch kwam deze evolutie niet onverwacht, maar het is niet omdat je een dreun ziet aankomen, dat zijn impact daarom minder groot is. Tenzij je anticipatieve maatregelen nam, natuurlijk. 

Een hele generatie beleggers is opgegroeid in tijden van disinflatie. Tijden waarin de relatie tussen aan- delen en obligaties simpel en eenduidig was, waarin de inflatie het grootste risico was en geld steeds meer gratis werd. Die tijden zijn voorbij. Of eigenlijk: we stappen terug in de tijd – terug naar de jaren zestig van de vorige eeuw.