Wet- en regelgeving

Op vrijdag, 8 oktober 2021 verscheen de langverwachte circulaire van de Centrale Administratie met preciseringen over de JTER.
De wet op de nieuwe jaarlijkse taks op effectenrekeningen werd reeds gepubliceerd op 25 februari 2021 en is sinds de dag nadien van toepassing.

Met een donderslag viel donderdagochtend Het Financieele Dagblad in huize van Lotringen op de mat: ‘Vete tussen vader en zoon drukt op zakenreisimperium BCD’, kopte de krant. Inzet: wie heeft de controle over het bedrijf. Maar er woekert ook een andere, principiële kwestie, namelijk bestrijding van criminaliteit versus de veiligheid van één van de rijkste en meest succesvolle ondernemersfamilies van Nederland.

De juridische titanenstrijd tussen Box Consultants en de Nederlandse Staat ging donderdag een nieuwe ronde in. Het Gerechtshof ’s-Hertogenbosch bepaalde in een tussenuitspraak dat het onderzoek in een zaak tussen advocaten van Box en de Staat voorlopig moet worden stilgelegd. De reden daarvoor is een lopend strafrechtelijk onderzoek naar de vermogensbeheerder.

Eén droge hamerslag. Meer heeft het parlement niet nodig om de Implementatiewet IFR & IFD, die de beleggingsdienstverlening in Nederland in vergelijking tot de Europese peers op achterstand zet, door de Eerste Kamer te halen. De sector heeft het vermoeide hoofd al in de schoot geworpen. ‘Het is een herhaling van zetten’ en ‘er is niets nieuws onder de zon’, klinkt het in de beleggingsdienstverlening.

Er is geen bewijs dat banken winsten naar Luxemburg overhevelen om belastingen te ontwijken, aldus een van de auteurs van een recent controversieel rapport van het EU Tax Observatory. Maar als dat inderdaad niet zo is, waarom bestempelt de denktank Luxemburg dan als een “belastingparadijs” voor banken?

Niet alle Europese regelgeving is goed. Onder de Sustainable Finance Disclosure Regulation (SFDR), onderdeel van de EU Green Deal, moeten vermogensbeheerders informatie over duurzaamheid vermelden. De doelstelling is dus meer transparantie en openheid op dit gebied. De richtlijn werd echter vanaf de start gebruikt als een middel om fondsen te classificeren.

Het is onvermijdelijk dat sommige asset managers eerder gegeven SFDR-classificaties voor hun fondsen opwaarts of neerwaarts moeten bijstellen. Wel is het de vraag of deze classificatie momenteel daadwerkelijk zoveel zegt over de duurzaamheids-ambities van een fonds.

In alle branches van de financiële sector komen ze voor: gedragscodes. Regels die niet in de wet staan, maar waarover instellingen via een brancheorganisatie zelf afspraken hebben gemaakt. Zelfregulering dus, bijvoorbeeld de Handreiking Beleggingsbeleid of de Gedragscode Hypothecaire Financieringen.

De Autoriteit Financiële Markten (AFM) stelt vraagtekens bij (sub)fondsen die van hun fondsbeheerders het predicaat ‘duurzame ecologische of sociale kenmerken te promoten’ hebben meegekregen, of ‘duurzame beleggingen tot doel hebben’. De toezichthouder twijfelt of deze zelfkwalificatie op basis van de verschafte informatie wel de lading dekt.

Een meerderheid van bijna 3.000 risicomanagers geeft toe dat de pandemie heeft gezorgd voor onzorgvuldigere due dilligence-controles en een meer slordige omgang met het know your customer (KYC) principe. Daarnaast meldt 71 procent van de respondenten dat cybercriminaliteit moeilijker in te dammen is door het werken op afstand.