monetair beleid

Het opkoopbeleid van de ECB, gecombineerd met het berekenen van negatieve rentes voor het stallen van tegoeden van de banken bij de ECB, heeft de financiële stabiliteit in de eurozone structureel ondergraven. Het heeft ook niet gezorgd voor monetaire stabiliteit. Daarom is het hoog tijd voor een evaluatie van haar monetaire beleidsstrategie.

De markten zijn gerustgesteld door het discours van Jerome Powell, de voorzitter van de Fed. Voor het eerst overschreed de Dow-Jonesindex de kaap van 33.000 punten. 

De Dow-Jonesindex zit duidelijk in een stijgende trend en steeg op woensdagavond met 0,6 procent tot meer dan 33.000 punten.

Er was sterk uitgekeken naar het discours van Powell. Markten trokken zich op aan de onderliggende mededeling dat het monetair beleid nog een hele tijd versoepelend zal blijven. 

In de moderne economie is alle geld krediet. En kredieten doen deposito’s ontstaan, niet omgekeerd. Goud verdient door de supercyclus van schulden en als bescherming tegen chaos een plaats in (institutionele) portefeuilles, die voor het merendeel momenteel helemaal niets in het edelmetaal beleggen. 

‘Een waanzinnig jaar,’ zo kun je het nog lopende 2020 alvast betitelen. Economieën hebben in het tweede kwartaal ten gevolge van corona de grootste klap sinds bijna 100 jaar gemaakt, terwijl de beurzen - vooral de Amerikaanse - zich ongekend sterk hebben hersteld. Maar naar wie moet je je oor als belegger in de resterende maanden laten hangen: naar de president van het land of die van de centrale bank?

Nu de wereldeconomie steeds meer tekenen vertoont van een overgang van wanhoop naar herstel, zullen monetair en fiscaal beleid essentieel blijven voor het herstel. Monetair beleid (rente en de geldvoorraad) wordt door de centrale banken gevoerd, terwijl fiscaal beleid (belastingtarieven en overheidsuitgaven) uiteraard door de overheden bepaald. Dat zegt Daniele Antonucci, hoofdeconoom bij Quintet Private Bank in een interview.
 
‘Simplistisch samengevat komt het er op neer dat centrale banken geld uitlenen en overheden geld uitgeven.
 

De afgelopen maanden hebben de kapitaalmarkten en het bedrijfsleven geworsteld met de gevolgen van zowel het coronavirus als de overheidsmaatregelen om het virus in te dammen. Om het effect van deze crisis op de wereldeconomie te verzachten, hebben centrale banken over de hele wereld geleidelijk aan tegenmaatregelen genomen. 

Wat tot voor kort nog onmogelijk leek, komt schoorvoetend dichterbij: de Amerikaanse rente die nog dit jaar in een negatief territorium zal belanden. Die oplopende vrees - uitgedrukt in de Fed Funds Futures - komt nadat afgelopen vrijdag duidelijk werd dat in april maar liefst 20,5 miljoen banen in de VS verloren zijn gegaan.

De belangrijkste reden voor het positieve beleggerssentiment in 2019 was de matigende wending in het beleid van de centrale bank aan het begin van het jaar. Triodos IM is echter van mening dat beleggers de mogelijkheden van de centrale banken overschatten om de economische groei te blijven faciliteren.

De negatieve rentestanden raken de bankensector midscheeps. Justin Bisseker, analist Europese banken bij Schroders, legt uit waarom bepaalde banken harder geraakt worden dan andere.

Mario Draghi zal ongetwijfeld vooral herinnerd worden om zijn beroemde uitspraak “whatever it takes”. Hij zei aan de financiële markten dat de eurozone niet op het punt stond in te storten en maakte duidelijk dat de ECB de banken en de soevereine perifere landen van Europa zou redden. Dat zegt Jim Leaviss, Head of M&G Wholesale Fixed Income aan Investment Officer.