groei

De Britse vermogensbeheerder Fundsmith volgt een eenvoudige strategie: investeer in sterke bedrijven, betaal niet te veel en houd ze vervolgens liefst tot in de eeuwigheid in de portefeuille.

Moeten we zoeken naar aandelen die erg ondergewaardeerd zijn (waarde) of een hoge marktwaarde hebben tegenover boekwaarde (groei) en zo veel verwachtingen naar de toekomst toe uitstralen? Valuebeleggen heeft wel degelijk een economische onderbouwing.

Traditioneel risicomanagement, tracking errors, en indices die voor asset owners de pijlers van hun beleid vormen, zijn volgens Baillie Gifford ‘volslagen onzin’.

De prestatiekloof tussen value en growth is nog steeds aanzienlijk sinds het begin van het jaar, maar groei begint de achterstand in te halen. Nu de Fed de rente met 25bp zal verhogen, en er in Europa en de VS mogelijk een ondiepe recessie komt, kan groei paradoxaal weer beginnen te outperformen.

Groeiaandelen zijn jarenlang de oogappel van beleggers geweest. Onverstoorbaar groeiden technologie, software en e-commercebedrijven uit tot toonaangevende miljardenconcerns. In het kielzog van gevestigde namen spoten de potentiële unicorns van de toekomst uit de grond, en maakten gretig gebruik van het opportunistische sentiment onder beleggers om via een beursnotering vers groeikapitaal te verkrijgen.

De 10-jarige en 30-jarige Amerikaanse rente zit tegen de bovenkant van zijn trendkanaal te duwen. Deze rentevoeten zijn allesbepalend voor de verdere evolutie van long-duration assets. 2 procent op het 10-jarige segment lijkt een breekpunt te zijn. Een barbell strategie tussen value en groei kan een oplossing bieden.

De Verenigde Staten zijn al vele jaren onderwogen in dit fonds, zonder dat dit de prestaties van het fonds aantast. En de beheerders hebben de posities in cyclische aandelen niet opgetrokken.

Comgest Monde is het uithangbord van de Franse beheerder Comgest, die gespecialiseerd is in de selectie van kwaliteitsaandelen, die erg lang worden bijgehouden (meer dan tien jaar in bepaalde gevallen).

M&G denken dat de waarderingen van populaire groeiaandelen extreem opgerekt zijn zonder dat er een verband is met de onderliggende bedrijfsprestaties, de zogenaamde fundamentals.

Dat schrijft Richard Halle, portefeuillebeheerder, in een recente paper.

Al tijden wordt erover gepraat: wanneer komt toch een einde aan de zegetocht van groei-aandelen en pakken waarde-aandelen weer hun moment? Het is bijna zover, zeggen verschillende asset managers. 

Dat blijkt onder meer uit de outlooks van Amundi en Pictet AM. Ook Ralph Wessels van ABN Amro zei onlangs tijdens een outlookbijeenkomst dat de bank nog altijd een voorkeur heeft voor waarde in de mandaten. 

Sinds de financiële crisis van 2008 zijn de “value”-aandelen historisch gezien achtergebleven bij de groeiaandelen. De geopolitieke onzekerheid, de zwakke economische groei en de negatieve reële obligatierendementen verklaren grotendeels deze onderwaardering. Maar heeft de lange cyclus van “groeiaandelen”, die in 2007 van start ging, geen hoogtepunt bereikt?