Institutionele beleggers

Nu het beleggingsrisico meer bij deelnemers komt te liggen, zullen zij zich ook meer betrokken voelen. In dat licht zal er ook meer aandacht zijn voor het beleggingsbeleid en de keuzes die een pensioenfonds maakt.

Verzekeraars maken een inhaalslag met de integratie van ESG-factoren in hun beleggingsportefeuilles, en specifiek op het gebied van klimaatrisico’s. Dat is ook hard nodig omdat een “double whammy” dreigt, waarbij ze aan beide kanten van de balans kunnen worden geraakt door de gevolgen van klimaatverandering.

Voor de constructie van de lifecycles, en daarmee het beleggingsbeleid, in het nieuwe pensioencontract hoeft het wiel niet opnieuw uitgevonden te worden. De risicohouding en de financiële afhankelijkheid van de individuele deelnemer blijven het uitgangspunt.

Het nieuwe pensioencontract duwt het reëel rendement meer op de voorgrond. Dit gaat ervoor zorgen dat risico-indicatoren als piek-dal-verlies en hersteltijd belangrijker worden. Ook voor jongere deelnemers.

De verschuiving van publieke naar private beleggingen onder verzekeraars duurt voort en daar heeft de coronacrisis tot nu toe geen verandering in gebracht. De crisis maakt wel duidelijk dat het  sturen op risicobudgetten, in plaats van op harde grenzen, meerwaarde heeft. Deze flexibiliteit geeft bijvoorbeeld de mogelijkheid om in te spelen op kortetermijn-marktdislocaties. 

De verschuiving van publieke naar private beleggingen onder verzekeraars duurt voort en daar heeft de coronacrisis tot nu toe geen verandering in gebracht. De crisis maakt wel duidelijk dat het sturen op risicobudgetten, in plaats van op harde grenzen, meerwaarde heeft. Deze flexibiliteit geeft bijvoorbeeld de mogelijkheid om in te spelen op kortetermijn-marktdislocaties.

Bij transitieprojecten voor beleggingsfondsen is er geen grotere frustratie dan het continue verschuiven van deadlines en het ongecontroleerd oplopen van kosten. Recente ontwikkelingen zorgen voor complexere projecten waarbij de mogelijke negatieve impact sterk is toegenomen. Hoe komt dat? En hoe kan frustratie daarover worden voorkomen?

Consistentie en een goede samenwerking in de beleggingsorganisatie moeten een “implementation shortfall” voorkomen bij het invoeren van het nieuwe pensioenakkoord. De uitdaging om deze consistentie te borgen, zal groter zijn voor pensioenfondsen die met relatief veel uitbestedingspartners samenwerken.

Rente blijft onlosmakelijk verbonden met pensioen en van het renterisico zijn we, ook in het nieuwe akkoord, nog lang niet af. Wel zal de manier veranderen waarop we dit risico afdekken. De focus verschuift naar de lange termijn.

Duurzaamheidsfraude gaat nog een stap verder dan greenwashing, maar staat bij weinig institutionele beleggers en asset managers op de radar. Dit moet veranderen. Met de invoering van de groene taxonomie zullen bedrijven steeds meer in de verleiding komen om duurzaamheidsprestaties anders te presenteren dan ze in werkelijkheid zijn.