Opinie

De Europese wetgevers - met name de Europese toezichthouders en onze eigen AFM - hebben vaak benadrukt dat de Sustainable Finance Disclosure Regulation (SFDR) een disclosure-regime is, en geen labelling-regime. Toch gebruiken marktpartijen de SFDR juist wel als label. Naar verluidt gaat de Europese Commissie (EC) in het najaar het net ophalen om het SFDR-raamwerk te herzien en te verbeteren.

Deze week publiceerde de ECB haar ‘Monetary developments in the euro area’ rapport. En daarmee kregen we eindelijk informatie over de banken-deposito’s in de Eurozone.

En die zien er op totaalniveau een stuk beter uit dan in Amerika. In tegenstelling tot in de Verenigde Staten, waar de banktegoeden 3 procent lager liggen dan een jaar geleden, groeien de Eurozone-deposito’s nog. Dat betekent dat de risico’s op traditionele bankruns hier lager liggen.

Deze week publiceerde de ECB haar ‘Monetary developments in the euro area’ rapport. En daarmee kregen we eindelijk informatie over de banken-deposito’s in de Eurozone.

En die zien er op totaalniveau een stuk beter uit dan in Amerika. In tegenstelling tot in de Verenigde Staten, waar de banktegoeden 3 procent lager liggen dan een jaar geleden, groeien de Eurozone-deposito’s nog. Dat betekent dat de risico’s op traditionele bankruns hier lager liggen.

Sedert Corona werden de centrale banken geconfronteerd met een aanvoerprobleem van goederen en vervolgens een aanbodprobleem van geschoold personeel. De gevolgen lieten niet op zich wachten: prijzen gingen hoger, gevolgd door de lonen, die op hun beurt de prijzen verder de hoogte in duwden. De centrale banken stonden voor een dilemma: hogere inflatie tolereren (sommige professoren schreven bv. over 3 procent als nieuwe inflatietarget) of de rente fors blijven optrekken met het risico op recessie of tot het punt waarop er iets breekt in het economisch systeem.

In juni 2017 stelde Janet Yellen dat zij er van uitging dat er geen nieuwe financiële crisis meer zou komen gedurende haar leven. Ze is nu 76 jaar en we zitten in de grootste bankencrisis sinds de Grote Financiële Crisis. Het bijzondere is dat deze crisis voor een belangrijk deel veroorzaakt is door de centrale bank waar Yellen voorzitter van is geweest en door het financiële beleid van de regering Biden waarvan zij minister van Financiën is.

Europa staat aan de vooravond van een groei in actieve ETF’s. Terwijl niet alle actieve beleggingsstrategieën zich lenen tot actieve ETF’s, bieden deze toch belangrijke operationele voordelen ten opzichte van de klassieke fondsen, niet in het minst het kostenplaatje. Het objectief van dit soort ETF’s blijft nog altijd om beter te presteren dan een index en aldus alpha te genereren. Een grondige analyse van de kwaliteit van de beheerder blijft dan ook onontbeerlijk.

Het is lastig laveren voor de centrale bankiers. De hardnekkige inflatie lijkt om hogere rentestanden te vragen, maar dat kan de financiële instabiliteit nog verder aanwakkeren. Voorwaar, een duivels dilemma. In navolging van de ECB een week eerder verhoogde de Fed haar officiële rente vorige week opnieuw. Het was de negende renteverhoging op rij. Daarmee toonde de Fed dat zij vastberaden is in de strijd tegen de inflatie.

Een zwaluw maakt de lente niet. Na een heel sterk jaarbegin die de Europese vastgoedaandelen zo’n 15 procent hoger joeg, met dank aan de dalende langetermijnrente, is het feestje alweer over en is het terug naar af. Terwijl voordien externe elementen (vooral de rente) de vastgoedaandelen parten speelden, hadden ze de voorbije maand af te rekenen met sectorspecifieke factoren. We overlopen een en ander.  

Op 22 maart was het weer zo ver: van heinde en verre kwamen ECB-watchers naar Frankfurt om op het campus van de Goethe-Universiteit de jaarlijkse ECB and Its Watchers conferentie bij te wonen. 

De Federal Reserve verhoogde ondanks de bankenperikelen toch de rente met 25 basispunten. Maar niet omdat het veel vertrouwen heeft dat alles wel goed komt. Door niet eenmalig te pauzeren, heeft het bovendien de markt weer op het verkeerde been gezet.