Opinie

Het was best even schrikken toen de Federal Reserve vorige week haar Beige Book, een anekdotische beschrijving van de stand van de Amerikaanse economie, publiceerde. Uit negen van de twaalf districten werd bericht dat de bedrijvigheid niet meer groeit of zelfs krimpt. In mei was dat slechts in twee Fed-districten het geval.

Als mijn zoons dreigen af te haken omdat het nieuws altijd slecht is, kan ik ze moeilijk ongelijk geven. Geopolitieke spanningen en oorlogen, klimaatontwrichting en verwoesting van de natuur. Snik.

Ik ben al dagenlang geïntrigeerd door onderstaande grafiek met daarin de aandelenallocatie van huishoudens. En vooral door de eendimensionale uitleg dat die allocatie hét einde van de aandelenrally inluidt. Maar ik heb een heel andere verklaring, die beter standhoudt.

Het laatste jaar stegen zowel de EuroStoxx50 als de Stoxx Europe 600 met 15 procent. Een cijfer dat zeer mooi oogt, zeker na de vele onheilsberichten over de slabakkende Duitse industrie, de Franse verkiezingen en een centrale bank die maar bleef hameren op de te hoge diensteninflatie.

China heeft Japan gedreigd met zware economische represailles als de verkoop van semiconductorapparatuur aan China verder wordt beperkt. Japan vreest dat China zal reageren door het land de toegang tot zeldzame aardmetalen te ontzeggen

Vorige week schreef ik iets over de economische plannen van Harris, en over Trump. Die column heeft tot de nodige, vaak emotionele reacties geleid. Vandaag iets over Harris als presidentskandidaat.

Wanneer je een studie financiële economie afrondt, word je ondergedompeld in water met concepten zoals “efficiënte markten”, “rationele beleggers” en “zeepbellen”. Fama won in 2013 de Nobelprijs van Economie omdat hij deze concepten aan elkaar kon koppelen. Zijn punt was dat de beurs een efficiënte markt is (dus alle informatie zit in de prijs vervat), de “gemiddelde belegger” is rationeel, en zeepbellen bestaan niet. Is dit wel zo?

Er zullen in 2040 een miljoen minder werkenden beschikbaar zijn, aldus een analyse van DenkWerk. De Commissie Bakker voorspelde al in 2008 hetzelfde, maar dat werd snel vergeten…

Alsof Nederland de loterij had gewonnen. Zo lyrisch waren de berichten dat het CPB voor dit jaar uitgaat van een begrotingstekort van 2,2 procent. Maar er was wel meteen een dikke disclaimer: als het tekort ook maar een beetje oploopt en richting de 3 procent van het bbp gaat, moet er direct worden bezuinigd.

De laatste weken is er veel te doen geweest rondom de fameuze “Sahm Rule”. Is dit de zoveelste indicator waaruit een recessie verklaard wordt, of leggen we ons oor beter te luisteren bij Claudia Sahm zelf om een juiste interpretatie van haar regel te begrijpen?