Opinie

Moody’s heeft, als laatste kredietbeoordelaar in de rij, de Verenigde Staten gestript van zijn triple-A-status. Oud nieuws dus? Dat zou ik niet willen zeggen, gezien de timing van het besluit. Hoewel er aan de voorkant wellicht niet meteen heel veel gebeurt, draaien beleidsbepalers, centrale banken en politici achter de schermen overuren.

Sinds de introductie van fractional trading eind 2019, bieden grote brokers zoals Robinhood, Fidelity en Interactive Brokers beleggers de mogelijkheid om met minimale bedragen te investeren in aandelen zoals Tesla en Berkshire Hathaway A, die eerder ontoegankelijk waren voor retailbeleggers met beperkte middelen.

Afgelopen vrijdag vond het dan eindelijk plaats: Moody’s, het laatste kredietbeoordelingsbureau dat nog een beetje vertrouwen had in Uncle Sam, heeft de Verenigde Staten gedegradeerd van AAA naar Aa1. Amerika staat nu officieel in het rijtje van ‘bijna-maar-net-niet-perfecte’ landen. Een beetje zoals een middelbare scholier die van een 10 naar een 9,5 gaat – nog steeds uitstekend, maar mama en papa zijn toch teleurgesteld.

De belangrijkste communicatie na de Amerikaans-Chinese besprekingen in Genève kwam van de Amerikaanse minister van Financiën, Scott Bessent. Hij zei dat importheffingen van 125 procent, respectievelijk 145 procent, elke handel in de weg staan en dat dat niet de bedoeling is. Daarmee floot hij feitelijk Trump terug en Trump accepteerde dat, waardoor er weer enige rationaliteit terug is in de discussies.

Op de eerste rij zaten ze: de bazen van de digitale wereld. Daar neergezet door Donald Trump ter gelegenheid van zijn inauguratie. Of misschien hadden ze die plaatsen gekocht. Het was in elk geval opvallend, en veel mensen vroegen zich af wat dit statement moest betekenen. Het zou kunnen dat het een uiting was van verbondenheid met het volk.

Weet je het nog, die televisiequiz op de BBC met de snoeiharde Anne Robinson die elke ronde afsloot met ‘You are the weakest link. Goodbye’? Nu was het zo dat in de quiz The Weakest Link de deelnemer het spel moest verlaten die door de overige deelnemers als zwakste schakel werd gezien. Die zou immers de prijzenpot nadelig kunnen beïnvloeden. Dat klinkt heel economisch, maar waarom doet de ECB dan precies het tegenovergestelde?

Een fascinerende spionagetechniek in de Koude Oorlog was de ‘slapende mol’. Dit waren Sovjet-agenten die jarenlang, soms zelfs decennia, onopvallend in het Westen opereerden, wachtend op activering. Om niet als communist te worden herkend, moesten deze mollen juist het tegenovergestelde imago cultiveren. De perfecte dekmantel in de ogen van de Sovjet-strategen? Een extreme kapitalist: iemand die zijn huis met goud bekleedt, zijn naam in gouden letters op gebouwen zet, en voortdurend pocht over rijkdom en succes.

Al jaren krijg ik regelmatig de vraag wat er gebeurt als de Chinezen alle Amerikaanse staatsleningen die zij in bezit hebben als onderdeel van hun valutareserves op de markt gooien. De gedachte achter de vraag is dat China de VS daarmee een flinke hak zou kunnen zetten. Bij verkoop van een grote hoeveelheid staatsleningen stijgt de Amerikaanse kapitaalmarktrente. Dat kan de obligatiemarkt ontwrichten en de dollar onder druk zetten. Een zwakkere dollar jaagt de inflatie in de VS aan.

De aandelenbelegger, in het bijzonder de Europese, werd de voorbije decennia geconfronteerd met gebeurtenissen die in het geheugen blijven hangen. Eerst was er de internetcrisis, vervolgens de bankencrisis, dan de pandemie en tot slot - al is dit geen crisis - de Amerikaanse technologiestijging, die grotendeels aan Europa voorbijging. Men kan zich de vraag stellen op welke manier dit de psyche van de belegger tekent en daardoor zijn beleggingsgedrag beïnvloedt.

Veel goedkope kritiek op de handelsoorlog van president Trump probeert te verwijzen naar de depressie van 1929-33. De beurs daalde in oktober 2029, maar de economie had zich moeten herstellen, had het Amerikaanse congres maar niet foute handelstarieven aangenomen. Die vergelijking mist dat de westerse wereld toen een gouden standaard hanteerde van vaste wisselkoersen. De vergelijking tussen nu en toen is dus niet behulpzaam.