Opinie

Lange tijd zaten beleggers wereldwijd onderwogen Japanse aandelen, maar door de recente aversie tegen Amerikaanse aandelen is dat tijdperk voorbij. Alleen is de timing ongelukkig om nu Japanse aandelen te gaan overwegen. Want na vele jaren van spectaculaire koerswinsten lijkt de Japanse beursrally ten einde.

Donald Trump is een rare snuiter. Hij doet soms de meest bizarre uitspraken. Maar eigenlijk is het meest irritante nog dat hij regelmatig wel een punt heeft. Europese landen hebben decennialang hun defensie verwaarloosd en hielden zich niet aan de NAVO-afspraken. Dat wordt nu anders, mede door toedoen van Trump.

Commercieel vastgoed maakt een opvallende comeback. De aantrekkelijkheid van deze vastgoedcategorie wordt vooral bepaald door twee factoren: de gevoeligheid voor renteveranderingen en de mogelijkheid om huurprijzen te indexeren voor inflatie.

Detailhandelsverkopen hard omlaag door de tarievenoorlog. Dat is de standaardheadline op de websites en socials van financiële media na de publicatie van de Amerikaanse verkopen over mei. Koren op de molen van journalisten die graag nog een recessie-achtig stukje wilden schrijven.

De neergang van value investing is geen recent fenomeen, maar een proces dat al meer dan drie decennia aan de gang is. Terwijl velen het verlies van effectiviteit situeren rond 2007, tonen Baruch Lev en Anup Srivastava in hun studie aan dat de strategie eigenlijk al sinds het einde van de jaren tachtig structureel minder rendeert. De kernvraag is dan ook: is value investing dood, of slechts in een diepe winterslaap?

De vraag hoe je bitcoin het beste kunt opnemen in een beleggingsportefeuille wordt steeds relevanter. Terwijl de digitale munt zijn weg vindt naar mainstream acceptatie, worstelen beleggers met de praktische kant: rechtstreeks crypto kopen of toch via traditionele financiële instrumenten?

Het reilen en zeilen op de financiële markten wordt nog steeds vertroebeld door de wispelturige acties en impulsieve reacties van de Amerikaanse president. Tot vervelens toe.

In het erratische en soms ronduit bizarre leiderschap in de VS zien veel mensen in mijn omgeving een mooie kans voor Europa om op te stomen in de vaart der volkeren. We ambiëren strategische autonomie en ‘en passant’ kan de euro de dollar naar de kroon steken als de belangrijkste sleutelvaluta in de wereld.

We kennen allemaal dat gevoel van opluchting als we uiteindelijk een knoop doorhakken. Misschien was het een moeilijke beslissing, de verschillende mogelijkheden hadden allemaal hun voors en tegens. Je probeert al een tijd de argumenten tegen elkaar af te wegen, je hikt tegen de beslissing aan en dan, vooruit, wordt de keuze gemaakt. Dat lucht op.

Europese beleidsmakers, economen en politici hebben een reality check nodig. Een openbaring waardoor ze weer met beide voeten op de grond komen te staan, wat ze vervolgens dwingt om eindelijk weer effectieve, objectieve en slimme beslissingen te nemen. Iets wat al jaren ontbreekt.